Hazel'S Bold Quest In The Enchanted Singing Forest Of Joy (EN-GB)

Bir varmış bir yokmuş, ışıltılı dereler ve fısıldayan ağaçlarla dolu sihirli bir ormanda, Hazel adında cesur küçük bir sincap yaşarmış. Her sabah, Hazel yosunlu patikalarda koşar, arkadaşlarına neşeli bir "Merhaba!" ve kuyruk sallamasıyla selam verirmiş. Büyülü orman, hepsi hoş kişiliklere ve özel yeteneklere sahip birçok harika hayvana ev sahipliği yaparmış. Güneşli bir gün, Hazel çıtır çıtır bir meşe palamudu yerken, çok garip bir şey fark etmiş. Genellikle canlı olan orman, normalden biraz daha sessizmiş. Genellikle neşeli şarkılar söyleyen kuşlar susmuş, meşgul arılar ise yabani çiçekler arasında neşeyle vızıldamaya ara vermiş. Endişelenen Hazel, neyin yanlış olduğunu öğrenmeye karar vermiş. Ormandaki her arkadaşının önemli olduğuna inanıyormuş ve birlikte doğanın harikalarının bir senfonisini oluşturuyorlarmış. İlk olarak, Hazel bilge baykuş Oliver"ı ziyaret etmek için yaşlı meşe ağacına koşmuş. Oliver, iyi kalbi ve derin bilgisiyle tanınıyormuş. Güçlü bir dalda yüksekçe tüneyen Oliver, Büyük Çayır'ın yakınlarında gizemli bir gölge görüldüğünü anlatmış. Burası, tüm hayvanların doğanın güzelliğini kutlamak için toplandığı bir yermiş. "Bence hayvanlar sessizliklerinin arkasında bir şey saklıyor olabilir," demiş yumuşakça, büyük gözleri nazik bir endişeyle dolu. Kararlı ruhuyla Hazel söz vermiş "Ormandaki her arkadaşı ziyaret edeceğim ve ipuçları toplayacağım ki neşe ve kahkahayı geri getirebilelim. " Böylece, enerji için dolu küçük bir palamut çantasıyla macerasına çıkmış. Koşarken, Hazel nazik kalbi ve yumuşak zıplarıyla tanınan tavşan Bella ile karşılaşmış. Bella, öğleden sonra yürüyüşü sırasında nehir kıyısında karanlık, gizemli bir figür gördüğünü itiraf etmiş. "İlk başta bunun bir bulut olduğunu sandım ama garip hareket etti ve nergislerin arkasına saklanıyor gibiydi," diye fısıldamış endişeyle. Hazel onu sıcak bir gülümsemeyle rahatlatmış ve bu ipucunu küçük bulmacalarına eklemelerini önermiş. Sonra, ormanın her küçük sırrına meraklı ve zeki rakun Rupert ile karşılaşmış. Rupert, genellikle oyunbaz olan nehrin alışılmadık şekilde durgunlaştığını ve suyun artık her zamanki gibi parlamadığını fark etmiş. Hazel ve Rupert kısa sürede nehir boyunca olan su bitkilerinin solmaya başladığını ve parlak renklerini kaybettiğini keşfetmişler. İkili, gizli bir büyünün suyun ışıltısını ve yaşamını etkiliyor olabileceğini düşünmüş. Ormanın derinliklerine ilerlerken, küçük burnu yeni maceralar için her zaman kıpır kıpır olan fare Millie ile karşılaşmışlar. Millie, nehirlerin neşeli cıvıltısının sanki gözyaşlarını tutuyormuş gibi sustuğunu söylemiş. Hazel"in kalbi, ormanın mutluluğunu arkadaşlarına yeniden kazandırmak için kararlılıkla dolmuş. Birlikte, hayvanların genellikle doğanın harikalarını kutlamak için dans edip şarkı söyledikleri Büyük Çayır'a ulaşmışlar. Ama bugün, çayır kasvetli ve sessizmiş, herkes sanki sihirli bir şeyin olmasını bekliyormuş. Ormanın ortasında, hafifçe parlayan gizemli bir taş yatıyormuş. Hazel taşa yumuşakça yaklaşmış ve içinden hafif bir ses fısıldamış "Ormanın uyumu için bırakıldım bir ödül olarak, ama bir şey parıltımı bozdu. " Çayırın küçük koruyucuları olan çeşitli ve rengarenk böcekler taşın etrafında endişeyle uçuşuyormuş. Hazel, taşın sıradan bir taş olmadığını, Ormanın Kalbi olduğunu anlamış bu taş, sevgili evlerindeki tüm sihir ve yaşamı dengeliyormuş. Doğanın dengesi bozulduğunda, taşın parıltısı soluyor ve ormanı neşeli yapan büyü titriyormuş. Arkadaşlarını toplayan Hazel, taşın parıltısını geri getirmek için birlikte çalışmayı önermiş "Hepimiz ormanın büyüsünün bir parçasını taşıyoruz. Bella, nazik zıplayışların çiçeklerin açmasını hatırlatıyor. Rupert, meraklı ruhun evimizi gelişen akıllı fikirlerle besliyor. Millie, küçük ama cesur keşiflerin bizi her gizli harikaya bağlıyor. Ben ise kararlılığımla uykulu taşa umudumuzu ileteceğim. " Herkes güçlerini birleştirirse Ormanın Kalbi"nin tekrar parlak parlayacağını kabul etmiş. Hayvanlar taşın etrafında bir halka oluşturmuşlar. Bella neşeyle hafifçe zıplamış, Rupert düşen yaprakları toplayarak koşmuş, Millie ise çimenlerin kenarında dans etmiş. Hazel ise yumuşakça cesaret ve umut sözleri söylemiş. Arılar nazik bir melodiyle mırıldanmaya başlamış, kuşlar yavaşça tatlı şarkılarını söylemiş ve gizemli taştan sıcak bir ışık yayılmış. Ormanın Kalbi, sihirli bir ışıkla parlamış, ışık çayırı ve ötesini kaplamış. Gözü önünde ormanın tamamı dönüşmeye başlamış. Dere yeniden neşeyle şırıldamış, ağaçlar kahkahayla hışırdamış ve her yaratık yüzünde gülümsemeyle ortaya çıkmış. Sanki ormanın kendisi kayıp büyüsünün geri gelmesinden mutluymuş. Baykuş Oliver tüneyişinden süzülerek, "Hazel, cesaretin ve tüm arkadaşlarından topladığın sevgi evimizi iyileştirdi. Birlikte, birlik ve dostluğun büyümüzü güçlendirdiğini gösterdik!" demiş. Orman yenilenmiş enerjiyle gelişmeye devam etmiş ve sonraki günlerde, en küçük böcekten en büyük geye kadar her yaratık, restore edilen uyumu kutlamış. Zorluklar ortaya çıktığında, dostluğun büyüsünün en karanlık gölgeleri bile yenebileceğini öğrenmişler. Bu büyük yolculuğu başlatan küçük sincap Hazel, sihirli ormandaki herkes için umut ve birlik ışığı olmuş. Ve böylece, kahkaha, müzik ve sonsuz hayretle dolu sihirli ormanda, her gün dostluk, cesaret ve doğanın sihrinin kutlaması olmuş. Hayvanlar, birlikte her zorlukla yüzleşebileceklerini ve büyülü evlerini parlak ve sevgi dolu tutabileceklerini bilerek mutlu yaşamışlar.