Er was eens, in een land ver, ver weg, een klein dorpje genaamd Willow Grove. Het dorpje was omgeven door dichte bossen, glooiende heuvels en fonkelende rivieren. De dorpsbewoners leefden gelukkig, zorgden voor hun boerderijen en zorgden voor hun dieren. Maar er was één ding dat Willow Grove extra speciaal maakte het was vol magie.
In Willow Grove konden bomen je geheimen toefluisteren, rivieren konden wiegenliedjes zingen en vuurvliegjes konden je wensen begrijpen. Echter, slechts een paar mensen konden deze magie zien, en nog minder konden het gebruiken. Onder deze gelukkige weinigen was een klein meisje genaamd Lily.
Lily was zes jaar oud, met heldergroene ogen en krullend bruin haar dat altijd leek vast te houden aan een paar bladeren of takjes. Ze woonde met haar grootmoeder, Nana Rose, in een gezellig klein huisje aan de rand van het dorp. Nana Rose had Lily veel verhalen verteld over de magie van Willow Grove, en hoewel Lily nooit geprobeerd had zelf magie te gebruiken, geloofde ze elk woord.
Op een zonnige ochtend werd Lily wakker door het gezang van vogels buiten haar raam. Zoals gewoonlijk sprong ze uit bed, opgewonden voor de dag. Ze kleedde zich snel aan en rende naar de keuken, waar Nana Rose haar favoriete ontbijtpannenkoeken met aardbeien en honing aan het maken was.
&ldquoGoedemorgen, mijn kleine zonnestraal,&rdquo zei Nana Rose met een warme glimlach.
&ldquoGoedemorgen, Nana! Mogen we vandaag een wandeling door het bos maken?&rdquo vroeg Lily enthousiast. Het bos was haar favoriete plek om te verkennen.
Nana Rose keek uit het raam. &ldquoHet lijkt een perfecte dag voor een bosavontuur. Maar onthoud, het bos is vol magie. Je moet altijd respectvol en vriendelijk zijn.&rdquo
Lily knikte enthousiast. &ldquoIk beloven, Nana!&rdquo
Na het ontbijt pakten ze een klein mandje met snacks en zetten koers naar het bos. Terwijl ze liepen, merkte Lily iets vreemds op. Het bos leek stiller dan normaal. De vogels zongen niet, en de wind ritselde niet door de bladeren zoals gewoonlijk deed.
&ldquoNana, waarom is het bos vandaag zo stil?&rdquo vroeg Lily, zich een beetje ongemakkelijk voelend.
Nana Rose fronste. &ldquoIk weet het niet, liefje, maar soms houdt het bos ervan om stil te zijn. Laten we verder lopen en zien of we aanwijzingen vinden.&rdquo
Toen ze dieper het bos in gingen, hoorde Lily plotseling een vaag geluid. Het was alsof iemand huilde, maar de stem was klein, bijna als een fluistering. Ze stopte met lopen en luisterde aandachtig.
&ldquoHeb je dat gehoord?&rdquo vroeg Lily haar grootmoeder.
Nana Rose stopte. &ldquoIk hoorde niets, maar jouw oren zijn scherper dan de mijne. Hoe klonk het?&rdquo
&ldquoEen kleine stem, alsof iemand verdrietig is,&rdquo legde Lily uit. &ldquoIk denk dat het daar vandaan komt!&rdquo Ze wees naar een cluster van hoge, oude bomen met dikke, knokige wortels.
Nieuwsgierig liepen ze naar de bomen. Toen ze dichterbij kwamen, zag Lily iets gloeien in de schaduw van een grote eik. Het was een klein, sprankelend wezentje een elfje! Ze was niet groter dan een vlinder, met delicate vleugels en een glinsterende jurk van bloemblaadjes. Haar gezicht was echter nat van de tranen.
&ldquoOh nee! Waarom huil je?&rdquo vroeg Lily zachtjes, hurkend zodat ze op ooghoogte met het kleine elfje kon zijn.
Het elfje keek op, verrast dat iemand haar kon zien. &ldquoJij kunt me zien?&rdquo vroeg ze, haar stem trillend.
Lily knikte. &ldquoNatuurlijk kan ik! Wat is er aan de hand?&rdquo
Het elfje snikte en veegde haar ogen af. &ldquoMijn naam is Fern, en ik ben een boselfje. Ik woon hier in Willow Grove met mijn familie, maar er is iets vreselijks gebeurd. De magie van het bos vervaagt, en ik weet niet waarom! Als de magie helemaal verdwijnt, zullen de bomen stoppen met praten, de rivieren zullen stoppen met zingen, en alle magische wezens moeten weggaan.&rdquo
Lily hapte naar adem. &ldquoDat is vreselijk! Maar waarom vervaagt de magie?&rdquo
Fern schudde haar hoofd. &ldquoIk weet het niet. Het begon een paar dagen geleden, en het wordt erger. We moeten de bron van het probleem vinden, maar het bos is zo groot, en ik ben te klein om het helemaal alleen te doorzoeken.&rdquo
Nana Rose, die aandachtig had geluisterd, sprak op. &ldquoMisschien kunnen wij jou helpen, klein elfje. Lily en ik kennen het bos goed, en we kunnen samen meer terrein bestrijken.&rdquo
Fern's ogen lichtten op van hoop. &ldquoZouden jullie me echt helpen?&rdquo
&ldquoNatuurlijk!&rdquo zei Lily, vastberaden. &ldquoWe kunnen niet laten dat de magie verdwijnt!&rdquo
Met Fern die de weg leidde, gingen de drie dieper het bos in, op zoek naar aanwijzingen. Ze keken onder struiken, achter stenen, en vroegen zelfs enkele van de dieren die ze onderweg tegenkwamen, maar niemand wist waarom de magie vervaagde.
Na urenlang zoeken kwamen ze op een plek in het bos die Lily nooit eerder had gezien. Het was hier donkerder, en de bomen waren hoger en dichter. Mos bedekte de grond als een zacht, groen tapijt, en de lucht was koel en stil.
Plotseling stopte Fern. &ldquoVoel je dat?&rdquo fluisterde ze.
Lily en Nana Rose knikten allebei. Er was iets anders aan deze plek. De lucht voelde zwaar aan, en er was een vreemde zoemende geluid dat van achter een grote rots kwam.
Voorzichtig liepen ze om de rots heen en vonden een kleine open plek. In het midden van de open plek stond een oude stenen put, bedekt met klimop. Het zoemende geluid was nu luider, en het leek van de put te komen.
&ldquoIk denk dat het probleem daar vandaan komt,&rdquo zei Fern, die dichterbij de put vloog.
Lily leunde over de rand van de put en hapte naar adem. Op de bodem was er een draaikolk van donkere schaduwen. Het zag eruit als een storm opgesloten in een pot, en het pulseerde met een griezelig licht.
&ldquoWat is dat?&rdquo vroeg Lily, haar stem nauwelijks boven een fluistering.
Nana Rose's ogen vernauwden zich. &ldquoHet is donkere magie. Iemand of iets heeft de magie van het bos in deze put gevangen. Dat is waarom het vervaagt.&rdquo
Fern's vleugels hingen neer. &ldquoHoe kunnen we de magie bevrijden?&rdquo
Lily dacht even na en herinnerde zich toen iets dat haar grootmoeder haar had verteld. &ldquoNana, zei je niet dat magie het sterkst is wanneer het gedeeld wordt met liefde en vriendelijkheid?&rdquo
Nana Rose glimlachte. &ldquoDat klopt, mijn lief. Magie groeit wanneer mensen vriendelijk tegen elkaar zijn, en wanneer we om de wereld om ons heen geven.&rdquo
Lily nam een diepe ademteug. &ldquoDan misschien kunnen we onze liefde en vriendelijkheid gebruiken om de donkere magie te doorbreken.&rdquo
Fern's ogen schitterden. &ldquoHet is het proberen waard!&rdquo
Lily haalde een gladde steen uit haar pocket die ze eerder die dag tijdens hun wandeling had gevonden. Het was geen magische steen, maar het was speciaal voor haar omdat het haar herinnerde aan de gelukkige tijden die ze in het bos had doorgebracht. Ze hield de steen stevig in haar hand, sloot haar ogen en dacht aan alle dingen die ze leuk vond aan Willow Grove de zingende rivieren, de fluisterende bomen, en de gloeiende vuurvliegjes.
&ldquoIk hou van dit bos, en ik wil het beschermen,&rdquo fluisterde Lily. &ldquoIk wil dat de magie terugkomt.&rdquo
Toen ze sprak, begon er een zachte gloed haar te omringen. Het begon in haar hart en verspreidde zich door haar armen, naar haar handen, en in de steen. De steen begon ook te gloeien, totdat hij straalde als een kleine zon.
Nana Rose legde een zachte hand op Lily's schouder. &ldquoIk hou ook van dit bos,&rdquo zei ze, haar stem vol warmte. &ldquoWe zullen het samen beschermen.&rdquo
Fern fladderde naast hen, haar vleugels glinsterend van licht. &ldquoEn ik hou van mijn huis. Ik zal het altijd beschermen.&rdquo
Met hun harten vol liefde en vriendelijkheid gooiden de drie de gloeiende steen in de put. Zodra deze de draaiende donkere wolk raakte, was er een schitterende flits van licht. De schaduwen verdampte in de lucht en een golf van sprankelende magie barstte uit de put, die zich als een zachte bries door het bos verspreidde.
De bomen begonnen weer te fluisteren, het gezang van de rivier keerde terug, en de vogels begonnen vrolijk te tjilpen. De magie van Willow Grove was gered!
Fern vloog in cirkels, haar lach klonk als kleine belletjes. &ldquoJullie hebben het gedaan! De magie is terug!&rdquo
Lily glimlachte van oor tot oor. &ldquoWe hebben het samen gedaan!&rdquo
Nana Rose omhelsde haar kleindochter. &ldquoIk ben zo trots op je, Lily. Je herinnerde ons allemaal dat de grootste magie van allemaal liefde is.&rdquo
Met het bos hersteld in zijn magische glorie, maakten Lily, Nana Rose, en Fern zich op de weg terug naar het dorp. Terwijl ze liepen, zwaaiden de bomen met hun takken in dankbaarheid, en de dieren kwamen naar buiten om dank je wel te zeggen.
Vanaf die dag wist Lily dat wanneer het bos haar nodig had, zij er altijd zou zijn om te helpen. En ze wist dat zolang ze liefde en vriendelijkheid in haar hart had, de magie van Willow Grove nooit zou vervagen.
En zo leefden ze nog lang en gelukkig, in een wereld vol magie, liefde en eindeloze verwondering.
Einde.
