Pewnego razu, w przytulnym małym miasteczku położonym w dolinie, żyła sześcioletnia dziewczynka o imieniu Mia. Mia miała duże brązowe oczy, które lśniły ciekawością, oraz długie falujące włosy, które jej matka zaplatała każdej nocy przed snem. Mia uwielbiała porę snu. Dla niej nie był to tylko czas na spanie, ale czas na marzenia, gdzie jej wyobraźnia mogła zabrać ją do magicznych miejsc i spotkać wspaniałe postacie.
Każdej nocy, przed snem, Mia siadała przy oknie, patrząc w górę na gwiazdy. Uwielbiała, jak migoczą jak maleńkie diamenty rozsypane po niebie. "Czy gwiazdy kiedykolwiek śpią, mamo?" zapytała pewnego wieczoru, kiedy jej matka przykrywała ją do snu.
Jej matka uśmiechnęła się i pocałowała ją w czoło. "Nie, skarbie. Gwiazdy czuwają nad nami przez całą noc. Są jak mali strażnicy, upewniając się, że mamy słodkie sny."
Mia uśmiechnęła się na tę myśl i zasnęła, trzymając swojego ulubionego pluszowego królika, BunBuna. Ale pewnego wieczoru wydarzyło się coś niezwykłego. Kiedy Mia leżała w łóżku, wpatrując się w gwiazdy, zauważyła, że jedna z nich miga i przygasa. Potem kolejna. I jeszcze jedna. Wkrótce kilka gwiazd na nocnym niebie przestało migotać.
"Mamo!" zawołała Mia, biegnąc do matki. "Gwiazdki gasną!"
Jej matka spojrzała przez okno, ale nie zauważyła nic niezwykłego. "Dla mnie gwiazdy wyglądają dobrze, kochanie. Może po prostu potrzebujesz odpoczynku."
Mia zmarszczyła brwi. Była pewna, że coś jest nie tak. Tego wieczoru, leżąc w łóżku, zastanawiając się nad gwiazdami, jej pokój wypełnił miękki blask. Zaskoczona, Mia usiadła, aby zobaczyć małą, świecącą postać stojącą u końca łóżka. Miała rozmiar ptaka, z błyszczącymi skrzydłami i koroną wykonaną ze światła gwiazd.
"Cześć, Mia," powiedziała postać głosem tak cichym jak szept. "Jestem Astra, posłanniczka z gwiazd."
Oczy Mii powiększyły się. "Posłanniczka z gwiazd? Dlaczego tu jesteś?"
Astra zatańczyła skrzydłami, zostawiając w powietrzu migoczące ślady światła. "Gwiazdki gasną, bo Złapacz Snów zniknął. Złapacz Snów to magiczna sieć, która zbiera wszystkie szczęśliwe sny na świecie i wysyła je do gwiazd. Bez niego gwiazdy nie mogą świecić jasno."
Mia mocno trzymała BunBuna. "To straszne! Czy nie możesz go znaleźć?"
Astra pokręciła głową. "Jestem za mała, by szukać świata sama. Ale przyszłem do ciebie, ponieważ obserwowałem cię z gwiazd i wiem, że masz dobre i odważne serce. Czy pomożesz mi znaleźć Złapacza Snów?"
Mia kiwnęła bez wahania. "Oczywiście! Ale od czego zaczynamy?"
Astra uśmiechnęła się. "Trzymaj mnie, a zabiorę cię do Krainy Snów. To tam Złapacz Snów był ostatnio widziany."
Mia wyszła z łóżka, wciąż trzymając BunBuna, i wyciągnęła rękę. Astra delikatnie ją dotknęła, a w mgnieniu oka pokój Mii zniknął. Znalazła się unosząc się w magicznym świecie wypełnionym wirującymi kolorami, jak ogromny obraz w ruchu. Powietrze pachniało słodko, jak kwiaty i miód, a wokół niej unosiły się drobne iskierki.
Mia zadrżała na tę myśl. "Jak znajdziemy Złapacza Snów?"
"Musimy zapytać Stróżów Snów," powiedziała Astra. "To mądre istoty, które chronią tę krainę."
Astra poprowadziła Mię do świecącego złotego mostu, który zdawał się unosić w powietrzu. Po drugiej stronie mostu znajdował się błyszczący pałac z światła. W środku spotkali Stróżów Snów, grupę delikatnych, świecących istot, które wyglądały, jakby były zrobione z chmur i gwiazd.
"Witaj, Mia," powiedział jeden ze Stróżów łagodnym głosem. "Astra powiedziała nam, że przyjdziesz. Jesteśmy wdzięczni za twoją pomoc."
"Czy wiecie, gdzie jest Złapacz Snów?" zapytała Mia.
Stróż pokręcił głową. "Nie wiemy. Ale wiemy, że został zabrany przez Tkacza Cieni, stworzenie, które mieszka w Jaskini Szeptów. Musisz tam pójść, aby go odzyskać. Ale uważaj, Tkacz Cieni nie odda go łatwo."
Mia poczuła się trochę nieswojo, ale kiwnęła głową. "Zrobię to. Gwiazdy potrzebują swojego światła."
Stróże dali Mii małą, świecącą gwiazdę. "To poprowadzi cię i zapewni bezpieczeństwo. Uwierz w siebie, a odniesiesz sukces."
Razem z Astrą, Mia rozpoczęła swoją podróż do Jaskini Szeptów. Droga była kręta i pełna dziwnych widoków. Minęła rzeki, które płynęły płynem ze srebra, pola kwiatów, które szeptały cicho, i drzewa, które mieniły się jak kryształy. Ale im bliżej była jaskini, tym powietrze stawało się zimniejsze, a kolory wokół niej zanikały.
W końcu Mia i Astra dotarli do wejścia Jaskini Szeptów. Było ciemno i przerażająco, a dziwne dźwięki odbijały się od wnętrza. Mia mocno trzymała świecącą gwiazdę i wzięła głęboki oddech. "Jestem gotowa," powiedziała.
Wewnątrz jaskini cienie zdawały się tańczyć na ścianach, a szept rozbrzmiewał w powietrzu. "Kto wchodzi do mojej jaskini?" ryknął głęboki głos.
"Jestem Mia," powiedziała, jej głos był zdecydowany mimo strachu. "Przyszłam odzyskać Złapacza Snów."
Z ciemności wyłonił się Tkacz Cieni. Była to wysoka, cieniasta postać z świecącymi czerwonymi oczami. "Złapacz Snów należy teraz do mnie," powiedział. "Bez niego nie będzie snów, tylko cienie."
"Ale sny są dla wszystkich," powiedziała Mia stanowczo. "Przynoszą nadzieję i szczęście. Nie możesz ich trzymać tylko dla siebie."
Tkacz Cieni zaśmiał się. "A co zrobisz, aby mnie powstrzymać, mała dziewczynko?"
Mia spojrzała na Astrę, która skinęła zachęcająco. Wyciągnęła świecącą gwiazdę, którą dały jej Stróże. "Wierzę w moc snów," powiedziała. "I wierzę w dobroć i odwagę."
Gwiazda w jej ręku zaczęła świecić coraz jaśniej, wypełniając jaskinię światłem. Cienie się cofnęły, a Tkacz Cieni syknął. "Zatrzymaj się! Światło jest zbyt silne!"
"Uwolnij Złapacza Snów!" zażądała Mia.
Z ostatnim syknięciem Tkacz Cieni wycofał się w ciemność, zostawiając za sobą świecącą sieć, która mieniła się jak milion maleńkich tęczy. Mia ostrożnie ją podniosła. "Udało się!" powiedziała, uśmiechając się do Astry.
"Byłaś wspaniała, Mia," powiedziała Astra, radośnie trzepocząc. "Teraz wróćmy to gwiazd."
Astra poprowadziła Mię z powrotem do Krainy Snów, gdzie Stróże czekali. Mia przekazała im Złapacza Snów, a oni umieścili go z powrotem na jego właściwym miejscu na niebie. Natychmiast ciemne chmury zniknęły, a gwiazdy zaczęły znów pięknie migotać.
"Gwiazdki znów świecą!" powiedziała Mia, jej serce było pełne radości.
"Dzięki tobie," powiedzieli Stróże. "Przypomniałeś nam wszystkim o ważności odwagi i nadziei."
Mia poczuła ciepły blask w piersi, gdy Astra dotknęła jej ręki. "Czas wracać do domu," powiedziała Astra. "Ale pamiętaj, gwiazdy zawsze będą nad tobą czuwać."
W mgnieniu oka Mia znalazła się z powrotem w swoim łóżku, miękki blask gwiazd świecił przez jej okno. Spojrzała na BunBuna i uśmiechnęła się. "Co za magiczna przygoda," wyszeptała.
Tego wieczoru Mia spała głęboko i śniła o migoczących gwiazdach, magicznych krainach i mocy dobroci. I od tego momentu, za każdym razem, gdy patrzyła na nocne niebo, przypominała sobie, że nawet najmniejsza osoba może wnieść wielką różnicę.
Koniec.
