Odkryj Ukrytą Krainę Opowieść O Magii, Przyjaźni I Odwadze

Było to niezwykle ciepłe popołudnie w małym miasteczku Willowhaven, takie, które sprawiło, że 14 letnia Clara Thompson pragnęła przygód. Zawsze była zapaloną miłośniczką książek, szczególnie tych o mitycznych stworzeniach i odległych krainach. Jej półka na książki była chaotycznym kolażem opowieści o smokach, jednorożcach, syrenach i innych istotach, które sprawiały, że świat wydawał się nieco bardziej magiczny. Ale nigdy naprawdę nie wierzyła, że takie byty mogą istnieć. Aż do dnia, w którym natknęła się na sekret, który na zawsze odmienił jej życie. Clara włóczyła się po lesie za domem swojej babci, rozległym lesie, który eksplorowała już setki razy. Jej babcia zawsze ostrzegała ją, by trzymała się wyznaczonych szlaków, ale ciekawość Clary miała jednak tendencję do zbaczania z drogi. Tego szczególnego dnia jej wzrok dostrzegł błysk czegoś błyszczącego wśród zarośli. Odsunęła zasłonę liści, by odkryć dziwny, błyszczący kamień, wyryty w złożone symbole. Drżał delikatnie pod jej palcami, gdy go podniosła. „Cóż ty jesteś?" szepnęła Clara, nachylając kamień w słońcu. Ale zanim mogła go dokładniej zbadać, nagły podmuch wiatru przeszył las, niosąc ze sobą cichy dźwięk głosu. „Clara… pomóż nam. " Zamarła. Głos nie był głośny, ale był wyraźny i niepokojąco bliski. A jednak nikogo nie było w zasięgu wzroku. Spojrzała w dół na kamień w swojej dłoni, jej serce biło mocno. Czy to…? Nie, to było niemożliwe. „Clara…" głos zawołał ponownie, tym razem ciszej, prawie błagalnie. „Kto tam jest?" zapytała Clara, jej głos drżał. „Kto mnie woła?" Kamień w jej dłoni zaczął jaśnieć jaśniej, a zanim mogła zareagować, wir światła eksplodował z niego, otaczając ją całkowicie. Poczuła szarpnięcie, jakby powietrze wokół niej stało się rwącą rzeką, pociągając ją w dół. Kiedy światło zniknęło, Clara znalazła się nie w znanym lesie Willowhaven, ale w miejscu, jakiego nigdy wcześniej nie widziała. Niebo nad nią było malowane w odcieniach złota i lawendy, z chmurami lśniącymi jak perły. Drzewa były wyższe niż jakiekolwiek, które kiedykolwiek znała, ich liście delikatnie świeciły we wszystkich kolorach tęczy. Kryształowo czysta rzeka wije się przez krajobraz, a wody jej błyszczały nadziemnym światłem. A potem były istoty. Jednorożec pasł się nad brzegiem rzeki, jego srebrna grzywa spadała jak wodospad gwiazd. Para syren leniuchowała na głazie w wodzie, ich łuski łapały światło jak tysiąc małych luster. Nad nimi unosił się smok, jego szmaragdowe skrzydła rzucały cienie na ziemię poniżej. Szczęka Clary opadła. „To nie może być prawda," szepnęła. „O, to bardzo prawdziwe," odezwał się głos za nią. Clara obróciła się, by zobaczyć małe, lisowate stworzenie z sześcioma lśniącymi ogonami i oczami, które świeciły delikatnym niebieskim światłem. Stało wyprostowane, było wielkości małego dziecka, a na piersi nosiło pasek z małymi torbami. „K kogo… kim jesteś?" zająknęła się Clara. „I gdzie ja jestem?" „Jestem Kyo," powiedziało stworzenie, lekko się kłaniając. „A ty, Clara Thompson, zostałaś przyprowadzona do Ukrytej Krainy. " „Ukryta Kraina?" powtórzyła Clara, jej umysł walczył, by nadążyć. Kyo skinął głową. „To świat, który istnieje równolegle do twojego, dom istot, które ludzie nazywają mitycznymi stworzeniami. Smoki, jednorożce, syreny, feniksy to tutaj mieszkamy, ukryci przed waszym światem od wieków. " „Ale dlaczego ja tutaj jestem?" zapytała Clara, mocno ściskając lśniący kamień. „Ponieważ potrzebujemy twojej pomocy," powiedział Kyo poważnie. „Nasz świat jest w niebezpieczeństwie. " Serce Clary opadło. „Niebezpieczeństwo? Jakie to niebezpieczeństwo?" Ogony Kyo lekko opadły, a jego świecące oczy przygasły. „Ciemność zaczęła rozprzestrzeniać się po Ukrytej Krainie. Zaczęło się w Cieniowym Lesie, miejscu na obrzeżach naszej ziemi, i od tamtej pory rośnie. Rośliny więdną, rzeki wysychają, a stworzenia chorują. Nawet smoki, najsilniejsze spośród nas, nie są odporne. " „To straszne," powiedziała Clara, jej klatka piersiowa się zacisnęła. „Ale… co mogę zrobić? Jestem tylko dzieckiem. " „Jesteś kimś więcej," powiedział Kyo, zbliżając się. „Kamień, który znalazłaś, to Kamień Lumina, relikt wielkiej mocy. Tylko człowiek o czystym sercu i odważnym duchu może go aktywować. Fakt, że przywiódł cię tutaj, oznacza, że jesteś tą wybraną, by nam pomóc. " Clara spojrzała w dół na kamień, którego blask teraz był łagodny i stabilny w jej dłoni. Nie czuła się szczególnie czysta ani odważna. Czuła się przestraszona i przytłoczona. Ale kiedy spojrzała wokół w Ukrytej Krainie, na piękne istoty i krajobrazy, wiedziała, że nie może po prostu odwrócić się plecami. „Co muszę zrobić?" zapytała, jej głos był pewny pomimo strachu, który wrzał w jej wnętrzu. Ogony Kyo zafalowały z ulgą. „Musimy wyruszyć w podróż do Serca Krainy. To źródło całej magii tutaj i jedyne miejsce wystarczająco potężne, by powstrzymać ciemność. Ale ścieżka jest niebezpieczna i będziemy musieli zebrać sojuszników po drodze. " Clara skinęła głową, wkładając Kamień Lumina do kieszeni. „To zaczynamy. " Ich podróż rozpoczęła się wędrówką przez Kryształowe Łąki, pole lśniących kwiatów, które cicho dzwoniły na wietrze. Po drodze Kyo wyjaśnił więcej o Ukrytej Krainie i jej mieszkańcach. Clara dowiedziała się, że istoty tutaj żyły w harmonii, każda gatunek przyczyniał się do równowagi ich świata. Smoki, na przykład, regulowały pogodę, podczas gdy jednorożce oczyszczały wodę. Syreny utrzymywały rzeki i morza, a mniejsze stworzenia, takie jak Kyo, działały jako posłańcy i opiekunowie. Jednak w miarę jak podróżowali, Clara zaczęła zauważać oznaki ciemności, o której opowiadał Kyo. Niektóre kwiaty w Kryształowych Łąkach były uschnięte i czarne, ich dzwonienie ucichło. Powietrze stawało się coraz zimniejsze, gdy zbliżali się do krawędzi łąki, a kiedyś jasne niebo przygasło. Ich pierwszym sojusznikiem okazał się młody jednorożec o imieniu Lyric. Był mniejszy niż inne, które Clara widziała, miał złotą sierść i rog błyszczący słabo. „Chcę pomóc," powiedziała Lyric, gdy Kyo wyjaśnił ich misję. „Moje stado mówi, że jestem za młoda, by mieć znaczenie, ale chcę im udowodnić, że się mylą. " Clara uśmiechnęła się. „Mielibyśmy szczęście, mając cię, Lyric. Czasem bycie młodym właśnie oznacza, że widzisz rzeczy inaczej. " Ich następnym przystankiem było Jezioro Szafirowe, dom syren. Kiedyś czysta woda stała się mętna, a w powietrzu unosił się przykry zapach. Syreny były niechętne do opuszczenia swojego domu, ale jedna, odważna i pomysłowa syrena o imieniu Nerissa, zgodziła się do nich dołączyć. „Widziałam, jak ciemność się rozprzestrzenia," powiedziała Nerissa, jej głos był przesiąknięty niepokojem. „Nie zatrzyma się na jeziorze. Jeśli nie działamy teraz, pochłonie wszystko. " Ich ostatnim sojusznikiem był smok o imieniu Auren, którego znaleźli rannego w Cieniowym Lesie. Jego łuski były matowe, a skrzydła poszarpane, ale jego bursztynowe oczy płonęły determinacją. „Może nie jestem w pełni sił," powiedział Auren, jego głos grzmiąc jak odległy grzmot, „ale nie będę stał z założonymi rękami, podczas gdy mój dom jest niszczony. " Gdy ich grupa została zebrana, podróż do Serca Krainy rozpoczęła się naprawdę. Ścieżka była pełna wyzwań. Przeszli przez niebezpieczne przepaści, nawigowali w labiryntowych jaskiniach i stawiali czoła cieniowym stworzeniom narodzonym z samej ciemności. Ale każdy przeszkoda tylko zacieśniała ich więź. Clara zaczęła polegać na prędkości Lyric, sprytności Nerissy i sile Aurena. A oni, z kolei, polegali na jej niezmiennej determinacji i szybkim myśleniu. Przez to wszystko Kyo był ich przewodnikiem, jego znajomość Ukrytej Krainy okazała się nieoceniona. Nauczył Clarę, jak używać Kamienia Lumina, pokazując jej, jak jego światło może odpędzać ciemność i leczyć ziemię. Z każdym użyciem Clara stawała się coraz bardziej pewna siebie, a jej początkowe wątpliwości odeszły w zapomnienie. W końcu, po tym, co wydawało się tygodniami podróży, dotarli do Serca Krainy. Był to ogromny, lśniący kryształ, który pulsował rytmem przypominającym bicie serca. Ale był otoczony wirującym wirze ciemności, a jego światło słabło. „To tutaj," powiedział Kyo, jego głos był ciężki od nadziei i strachu. „Clara, musisz użyć Kamienia Lumina, by przywrócić moc Serca. Ale bądź ostrożna, ciemność będzie się bronić. " Clara skinęła głową, mocno trzymając kamień. Krok po kroku podeszła, ziemia pod jej stopami zaczęła pękać, gdy ciemność uderzała. Lyric, Nerissa i Auren stali przy jej boku, chroniąc ją przed cieniowymi mackami. Z głębokim oddechem Clara uniosła Kamień Lumina, jego światło stało się jaśniejsze i jaśniejsze, aż stało się oślepiające. „Proszę," szepnęła, jej głos drżał, ale był stanowczy. „Uratuj ten świat. " Światło z kamienia eksplodowało w wspaniałym błysku, zalewając Serce Krainy i otaczającą ciemność. Na chwilę wszystko zamarło. A potem, powoli, kryształ zaczął świecić stabilnie, jego światło rozprzestrzeniało się na zewnątrz jak fale w stawie. Ciemność skurczyła się, ustępując niczym. Ziemia wokół nich zaczęła się leczyć, kolory wróciły do drzew i kwiatów, a powietrze stało się znów ciepłe i słodkie. Clara upadła na kolana, wyczerpana, ale triumfująca. Serce Krainy zostało przywrócone, a Ukryta Kraina była bezpieczna. „Udało ci się," powiedział Kyo, jego głos był pełen podziwu. „Uratowałaś nas. " Clara słabo się uśmiechnęła. „Udało się nam. Wszystkim. " Powrót do Willowhaven był słodko gorzki. Clara wiedziała, że będzie tęsknić za Ukrytą Krainą i przyjaciółmi, których poznała, ale wiedziała też, że ma dom i rodzinę, która na nią czeka. Kiedy Kyo aktywował Kamień Lumina, by odesłać ją z powrotem, powiedział „Zawsze będziesz częścią tego świata, Clara. A jeśli kiedykolwiek będziemy potrzebować cię ponownie, kamień cię znajdzie. " Clara skinęła głową, łzy w jej oczach. „Dziękuję, Kyo. Za wszystko. " Kiedy otworzyła oczy, znów była w lesie za domem swojej babci, a Kamień Lumina spoczywał w jej dłoni, teraz matowy i martwy. Ale Clara wiedziała, że jego magia nie zniknęła po prostu czekała. Od tego dnia Clara nosiła kamień ze sobą wszędzie, przypominając sobie o Ukrytej Krainie i odwadze, której nigdy nie wiedziała, że ma. I chociaż jej życie w Willowhaven wróciło do normy, wiedziała, że gdzieś, w świecie tuż poza jej własnym, magia wciąż kwitła, a ona była jej częścią. ✨.