Złota Piórko Tajemnica Opowieść O Przyjaźni I Odkryciu

Pewnego razu, w małej wiosce położonej pomiędzy falującymi zielonymi wzgórzami a lśniącą niebieską rzeką, żył ciekawski mały lisek o imieniu Finn. Finn nie był jak inne lisy. Podczas gdy one lubiły drzemki na słońcu lub gonitwy za motylami, Finn uwielbiał eksplorować. Wąchał każde drzewo, zaglądał pod każdy kamień i zadawał niezliczone pytania o świat wokół niego. Pewnego słonecznego poranka, gdy Finn biegł wzdłuż brzegu rzeki, zauważył coś dziwnego. W trawie lśnił błyszczący, złoty piórko. Było inne niż jakiekolwiek pióro, które widział wcześniej miękkie i ciepłe, jakby było żywe. Finn podniósł je i obracał w łapkach. „Skąd to mogło pochodzić?" zastanawiał się na głos. W tym momencie jego najlepsza przyjaciółka, gadatliwa wiewiórka o imieniu Poppy, zeskoczyła z pobliskiego drzewa. „Co to jest?" zapytała, a jej puszysty ogon drżał z ekscytacji. „To pióro," odpowiedział Finn. „Ale nie należy do żadnego ptaka, którego widziałem. " Oczy Poppy się powiększyły. „Może to jest pióro Złotego Skrzydlatego Ptaka! Moja babcia kiedyś opowiedziała mi o nim. Powiedziała, że żyje na szczycie Tęczowej Góry, daleko, daleko stąd. " Uszy Finna stanęły dęba. „Tęczowa Góra? Nigdy tam nie byłem! Chodźmy znaleźć Złotego Skrzydlatego Ptaka!" Poppy zawahała się. „To długa podróż, Finn. I mogą być niebezpieczeństwa. " „Ale pomyśl o wszystkich rzeczach, które odkryjemy!" powiedział Finn, merdając ogonem. „Chodź, Poppy, to będzie przygoda!" Poppy nie mogła oprzeć się entuzjazmowi Finna. Spakowała do swojej małej torby żołędzie, na wszelki wypadek, i poszli. Pierwsza część ich podróży prowadziła przez Szeptające Lasy, gdzie drzewa były tak wysokie, że ich czubki znikały w chmurach. Gdy Finn i Poppy szli, słyszeli ciche szepty wokół siebie. „Kto szepta?" zapytała Poppy, wyglądając na zdenerwowaną. „To drzewa," powiedział Finn, przechylając głowę. „Opowiadają sobie historie!" „Drzewa nie mogą mówić," powiedziała Poppy, ale w tym momencie niskim, skrzypiącym głosem rozległo się „Tak, możemy. " Poppy wyskoczyła tak wysoko, że prawie upuściła swoją torbę. Mądra stara dąb zgiął swoje gałęzie w ich stronę. „Dlaczego podróżujecie przez Szeptające Lasy?" zapytał. „Szukamy Złotego Skrzydlatego Ptaka," Finn powiedział z dumą, trzymając złote pióro. Dąb szumiał swoimi liśćmi zamyślony. „Uważajcie na Psotne Małpy," ostrzegł. „Uwielbiają błyszczące rzeczy. " „Dziękuję, Panie Drzewo!" powiedział Finn i szybko ruszyli dalej. Zaraz potem, gdy dotarli do skraju lasu, grupa figlarnych małp zeskoczyła z gałęzi. Ich oczy błyszczały, gdy zobaczyły złote pióro. „Ooooh, błyszczące!" jedna z małp zawołała, próbując je chwycić. Finn trzymał pióro mocno. „To nie jest dla was! Potrzebujemy go, żeby znaleźć Złotego Skrzydlatego Ptaka. " Małpy skrzywiły się, ale Poppy miała pomysł. Otworzyła swoją torbę i wyciągnęła garść żołędzi. „A może wymiana?" Małpy klaskały w dłonie i chwyciły żołędzie, pozwalając Finnowi i Poppy przejść. „Dobre myślenie, Poppy," powiedział Finn z uśmiechem. Następnie dotarli do Lśniącego Jeziora. Woda była tak czysta, że widzieli kolorowe ryby pływające pod powierzchnią. Ale nie było mostu, a jezioro było zbyt szerokie, by przepłynąć je. „Co teraz robimy?" zapytała Poppy. Finn dostrzegł rodzinę żółwi wygrzewających się na skale. „Przepraszam," zawołał, „czy możecie nam pomóc przejść przez jezioro?" Największy żółw, który miał na muszli mchy jak mały kapelusz, spojrzał w górę. „Dlaczego mielibyśmy wam pomóc?" Finn przez chwilę myślał. „Jeśli nam pomożecie, opowiem wam historię, którą słyszałem w Szeptających Lasach. " Żółwie uwielbiały opowieści, więc ustawiły się w rzędzie, by stworzyć most. Finn i Poppy ostrożnie przeskoczyli przez ich plecy, a gdy dotarli na drugi brzeg, Finn podzielił się historią o Psotnych Małpach i mądrym dębie. Żółwie chichotały i machały na pożegnanie, gdy para kontynuowała swoją drogę. W końcu, po wspinaczce na strome wzgórza i przejściu przez chwiejne drewniane mostki, Finn i Poppy dotarli do Tęczowej Góry. Góra mieniła się kolorami, jakby była zrobiona z drogocennych kamieni. Na samym szczycie, w słońcu błyszczał gniazdo. Finn i Poppy wspinali się i wspinali, aż dotarli do gniazda. W środku siedział najwspanialszy ptak, jakiego kiedykolwiek widzieli. Jego pióra mieniły się wszystkimi kolorami tęczy, a złote skrzydła lśniły jak słońce na wodzie. Złoty Skrzydlany Ptak przechylił głowę. „Znalazłeś jedno z moich piór," powiedział delikatnym, melodyjnym głosem. „Dziękuję, że je przywróciłeś. " Finn przekazał pióro. „Chcieliśmy cię poznać," powiedział. „Twoje pióro było tak piękne, że musieliśmy się dowiedzieć, skąd pochodzi. " Złoty Skrzydlany Ptak uśmiechnął się. „Jako nagrodę za twoją dobroć i ciekawość, dam ci prezent. " Toczony jedno tęczowe pióro z ogona i podał je Finnowi. „To pióro jest specjalne. Kiedy będziesz w kłopocie, trzymaj je i myśl o mnie. " Finn i Poppy podziękowali Złotemu Skrzydłemu Ptakowi i rozpoczęli swoją drogę powrotną. Po drodze używali tęczowego pióra, aby pomagać innym rozświetlało ciemne jaskinie, uspokajało zrzędliwego niedźwiedzia, a nawet sprawiało, że deszczowy dzień znowu był słoneczny. Kiedy w końcu wrócili do swojej wioski, Finn i Poppy byli zmęczeni, ale szczęśliwi. Odkryli nowe miejsca, zdobyli nowych przyjaciół i nauczyli się, że dobroć i ciekawość mogą prowadzić do niesamowitych przygód. I od tamtego dnia, kiedy Finn patrzył na tęczowe pióro, przypominał sobie Złotego Skrzydlatego Ptaka i magię ich podróży.