Pewnego razu, w cichym małym miasteczku otoczonym górami i polami, żył ciekawski sześciolatek o imieniu Jack. Jack miał jasnoniebieskie oczy, które błyszczały z podniecenia, i messy brązowe włosy, które nigdy nie trzymały się w miejscu, niezależnie od tego, ile razy jego matka próbowała je uczesać. Jack kochał przygody. Podczas gdy inne dzieci były zadowolone z zabawy na placu wioski, Jack marzył o odkrywaniu tajemniczych krain poza wzgórzami.
Jego ulubionym miejscem do zabawy był brzeg lasu, gdzie płynął mały, szumiący strumień. Spędzał tam godziny, skacząc po kamieniach, budując małe łódki z gałązek i wymyślając historie o odległych krainach. Jack zawsze słyszał opowieści od swojego dziadka o Tęczowej Rzece, magicznej rzece, która mogła spełnić jedno życzenie każdego, kto ją znajdzie. Ale mówiło się, że rzeka jest ukryta głęboko, głęboko w lesie, a nikt z wioski nigdy jej nie znalazł.
"Dziadku," zapytał Jack pewnego wieczoru, gdy siedzieli przy ognisku, "czy myślisz, że Tęczowa Rzeka jest prawdziwa?"
Jego dziadek, stary człowiek o łagodnej twarzy i błysku w oku, uśmiechnął się. "Cóż, Jack, każda legenda ma w sobie trochę prawdy. Ale Tęczowa Rzeka nie jest przeznaczona dla każdego. Tylko ci, którzy naprawdę wierzą i wykazują się odwagą, życzliwością i determinacją, mogą ją znaleźć."
Od tego dnia Jack nie mógł przestać myśleć o Tęczowej Rzece. Pewnego słonecznego ranka, z zaufanym plecakiem spakowanym w przekąski, butelkę z wodą i notes do rysowania map, Jack postanowił, że nadszedł czas. "Zamierzam znaleźć Tęczową Rzekę," ogłosił swojemu psu, Rusty'emu. Rusty był postrzelonym małym terierem z opadającymi uszami i nieskończoną energią. Szczekał wesoło, jakby chciał powiedzieć "Zróbmy to!"
Jack i Rusty wyruszyli w kierunku lasu. Drzewa stały dumnie i wysoko, ich liście szumiały miękko w wietrze. Im dalej szli, tym było ciszej, aż jedynym dźwiękiem było chrupanie liści pod butami Jacka i od czasu do czasu szczekanie Rusty'ego. Jack czuł mieszankę ekscytacji i nerwowości, ale szedł dalej.
Po chwili wędrówki Jack dotarł do rozwidlenia drogi. Jedna droga wydawała się dobrze uczęszczana i bezpieczna, podczas gdy druga była zarośnięta i mroczna. Jack przypomniał sobie słowa dziadka o odwadze i postanowił wybrać mroczną ścieżkę. "Chodź, Rusty," powiedział, wkraczając w nieznane.
Ścieżka zaprowadziła ich na polanę, gdzie zobaczyli starego sowę siedzącego na niskiej gałęzi. Sowa miała pióra, które mieniły się jak srebro i oczy, które zdawały się widzieć wszystko. "Ktooo ty jesteś, mały?" sapiła sowa.
"Jestem Jack," powiedział, stojąc wyprostowany. "Szukam Tęczowej Rzeki. Czy wiesz, gdzie ona jest?"
Sowa przechyliła głowę. "Tęczowa Rzeka nie jest łatwa do znalezienia. Aby ją osiągnąć, musisz rozwiązać wyzwania lasu. Tylko życzliwe i odważne serce może odnieść sukces."
"Jestem gotowy," powiedział Jack pewnie.
Sowa skinęła głową. "Bardzo dobrze. Twoje pierwsze wyzwanie jest przed tobą." Rozwinęła skrzydła i odleciała, zostawiając za sobą pojedyncze pióro. Jack podniósł je, zastanawiając się, co może oznaczać.
Jack i Rusty kontynuowali, a wkrótce usłyszeli dźwięk płaczu. Podążając za dźwiękiem, znaleźli małego lisa z łapką uwięzioną pod ciężką gałęzią. Lis spojrzał na Jacka ze łzawymi oczami. "Czy możesz mi pomóc?" zapytał lis.
Jack nie wahał się. Klęknął i, używając całej swojej siły, podniósł gałąź tak, aby lis mógł się uwolnić. "Gotowe!" powiedział Jack, uśmiechając się.
"Dziękuję," powiedział lis, machając swoim puszystym ogonem. "Masz życzliwe serce. Weź to." Lis wręczył Jackowi błyszczący kamyk. "To pomoże ci w twojej podróży."
Jack podziękował lisowi i kontynuował swoją drogę. Las wydawał się teraz jaśniejszy, jakby mu kibicował.
Drugie wyzwanie pojawiło się, gdy Jack i Rusty dotarli do szerokiej, rwącej rzeki. Nie było mostu, a woda wyglądała na zbyt głęboką, aby przejść przez nią. Jack rozejrzał się, zastanawiając się, co robić. Nagle zauważył rodzinę bobrów budujących tamę w pobliżu.
"Przepraszam," Jack zawołał do bobrów. "Czy możecie pomóc nam przejść przez rzekę?"
Jeden z bobrów, duży z plamą szarego futra, spojrzał na Jacka z zamyśleniem. "Dlaczego mielibyśmy ci pomóc?" zapytał.
Jack pomyślał przez chwilę. "Ponieważ próbuję znaleźć Tęczową Rzekę, aby przynieść trochę magii z powrotem do wioski. I obiecuję, że zawsze będę życzliwy wobec lasu i wszystkich, którzy tutaj żyją."
Bobry wydawały się zadowolone z jego odpowiedzi. Szybko zaczęły pracować razem, aby stworzyć solidną ścieżkę z bali przez rzekę. Jack i Rusty ostrożnie przeszli, dziękując bobrom po drodze. "Powodzenia!" wołały bobry za nimi.
Serce Jacka stawało się lżejsze z każdym krokiem. Wiedział, że idzie we właściwym kierunku. Ale największe wyzwanie jeszcze przed nimi.
Gdy słońce zaczęło zachodzić, Jack i Rusty dotarli do ciemnej części lasu. Drzewa były powyginane i skręcone, a zimny wiatr wiał przez gałęzie. Pośrodku ścieżki stała wysoka, cieniasta postać. Nie mówiła, ale zdawała się blokować im drogę.
Rusty cicho zarechotał, ale Jack podniósł rękę. "W porządku, chłopcze," powiedział, idąc do przodu. Cieniasta postać wydawała się wznosić nad nim, ale Jack nie czuł strachu. Przypomniał sobie słowa dziadka o odwadze.
"Nie chcę z tobą walczyć," powiedział Jack spokojnie. "Chcę tylko znaleźć Tęczową Rzekę, aby pomóc mojej wiosce. Jeśli jesteś tutaj, aby mnie przetestować, zrobię wszystko, by udowodnić, że jestem godny."
Na chwilę cieniasta postać nie ruszała się. Potem, powoli, rozwiązała się w maleńkie, migoczące światła, odsłaniając ukrytą ścieżkę za nią. Jack i Rusty podążali ścieżką, ich serca biły z ekscytacji.
W końcu dotarli do dużej polany. Pośrodku polany była Tęczowa Rzeka. Była najpiękniejszą rzeczą, jaką Jack kiedykolwiek widział. Woda mieniła się wszystkimi kolorami tęczy, a delikatna muzyka zdawała się płynąć z niej. Jack nie mógł uwierzyć własnym oczom.
Kiedy podszedł do rzeki, znów pojawiła się sowa z srebrnymi piórami. "Dobrze ci poszło, Jack," powiedziała sowa. "Twoja życzliwość, odwaga i determinacja doprowadziły cię tutaj. Teraz możesz spełnić jedno życzenie."
Jack pomyślał o wszystkich przygodach, jakie przeżył i przyjaciołach, których poznał po drodze. Zdał sobie sprawę, że chociaż Tęczowa Rzeka była magiczna, to sama podróż była prawdziwym skarbem. Mimo to wiedział, o co ma zamiar poprosić.
"Życzę sobie, aby moja wioska zawsze była pełna życzliwości i odwagi," powiedział Jack. "Aby każdy mógł poczuć magię, którą ja odczuwałem podczas tej podróży."
Tęczowa Rzeka rozbłysła jasno, a jej światło zdawało się rozprzestrzeniać po lesie, wypełniając każdy kąt ciepłem i radością. Sowa skinęła głową z uznaniem. "Twoje życzenie zostało spełnione, Jack. Magia Tęczowej Rzeki będzie teraz żyła w twojej wiosce na zawsze."
Jack i Rusty wrócili do domu, ich serca były pełne szczęścia. Gdy dotarli do wioski, wszystko wydawało się jaśniejsze i bardziej wibrujące niż wcześniej. Mieszkańcy witali ich uśmiechami, a Jack poczuł ciepły blask, wiedząc, że przyniósł trochę magii ze sobą.
Od tego dnia Jack stał się znany jako chłopiec, który znalazł Tęczową Rzekę. Ale co ważniejsze, zainspirował wszystkich w wiosce do bycia życzliwymi, odważnymi i ciekawymi. I chociaż wciąż marzył o nowych przygodach, Jack nigdy nie zapomniał lekcji, które wyniósł z tej magicznej podróży.
Koniec.
