Felix Lisica Odważna Podróż, Aby Uratować Las.

Dawno, dawno temu, w bujnej zielonej dolinie osadzonej między wysokimi górami, znajdował się magiczny las zwany Szeptającymi Lasami. Las był inny niż wszystkie, ponieważ mieszkały w nim zwierzęta, które potrafiły mówić! Drzewa kołysały się delikatnie, szepcząc sekrety wiatrowi, a przez serce lasu płynęła krystalicznie czysta rzeka, migocząc pod złotym słońcem. W tym zaczarowanym lesie mieszkał mały lisek o imieniu Felix. Felix był mały i zwinny, miał ognistorude futro i jasne, ciekawe oczy, które błyszczały jak gwiazdy. Uwielbiał badać każdy zakątek lasu, zawsze chętny do nauki nowych rzeczy. Ale najbardziej marzył o byciu bohaterem, kimś, kto zrobi coś naprawdę wielkiego dla wszystkich zwierząt Szeptających Lasów. Pewnego słonecznego poranka, gdy Felix wędrował przez las, usłyszał cichy dźwięk szlochania. Podążając za dźwiękiem, dotarł na brzeg rzeki, gdzie znalazł małego, drżącego królika o imieniu Rosie. Jej duże, opadające uszy zwisały, a mały różowy nosek drżał z niepokoju. Rosie, dlaczego płaczesz? zapytał Felix delikatnie. O, Felix, to straszne! Wielkie Dąb jest chory! Jego liście żółkną, a gałęzie są słabe. Jeśli Wielkie Dąb umrze, Szeptające Lasy nigdy nie będą takie same! Mądra stara sowa, Oliver, mówi, że potrzebujemy Nektaru Księżycowego Kwiatu, by go uleczyć, ale Księżycowy Kwiat kwitnie tylko w głębi Cieniowego Zagłębia, a nikt się tam nie odważa! Uszy Feliksa nabrały wigoru. Cieniowe Zagłębie było ciemnym i tajemniczym miejscem poza lasem, gdzie grube liany splatały się jak ogromne pajęczyny, a przerażające wycie echa przez drzewa. Wiele zwierząt się tego bało, ale Felix wiedział, że to jego szansa, aby być bohaterem, którego zawsze chciał być. Nie martw się, Rosie! ogłosił Felix. Znajdę Księżycowy Kwiat i przywiozę z powrotem nektar. Wielkie Dąb będzie uratowane!Oczy Rosie rozszerzyły się z nadziei. O, Felix, czy naprawdę myślisz, że możesz to zrobić?Felix uśmiechnął się. Muszę spróbować! Bez chwili wahania, mały lisek wyruszył na swoją przygodę. Gdy zapuszczał się głębiej w las, spotkał swojego przyjaciela Benniego, bobra, który zajmował się budowaniem tamy. Dokąd się spieszysz, Felix? zapytał Benny, umieszczając kij w swojej tamie. Idę do Cieniowego Zagłębia, aby znaleźć Nektar Księżycowego Kwiatu i uratować Wielkie Dąb! oznajmił Felix z dumą. Oczy Benniego rozszerzyły się. Cieniowe Zagłębie? To niebezpieczne miejsce! Ale jeśli idziesz, możesz potrzebować pomocy. Weź tę wydrążoną dynię, ona bezpiecznie pomieści nektar. Felix wdzięcznie przyjął dynię i kontynuował swoją drogę. Wkrótce dotarł do skraju Szeptających Lasów, gdzie drzewa rosły skręcone i sękate, a promienie słońca ledwo sięgały ziemi. Cieniowe Zagłębie było tuż za nimi. Zrobiwszy głęboki oddech, Felix wkroczył do ciemnego lasu. Powietrze było gęste od mgły, a dziwne cienie migotały między drzewami. Każdy szelest liścia sprawiał, że jego serce biło mocniej, ale przypomniał sobie, dlaczego tu jest by uratować Wielkie Dąb. Gdy szedł do przodu, nagle usłyszał niski pomruk. Z cienia wyłoniły się pary świecących żółtych oczu. To był duży, sierściasty wilk o ciemnym futrze i ostrych zębach. Cóż za miłe zaskoczenie zadrwił wilk. Mały lisek zupełnie sam w Cieniowym Zagłębiu? Co cię tu sprowadza, maleńki?Felix przełknął ślinę, ale stanął dumnie. Muszę znaleźć Księżycowy Kwiat, aby uratować Wielkie Dąb!Wilk wydał z siebie głęboki śmiech. Księżycowy Kwiat, mówisz? Kwitnie tylko w sercu Cieniowego Zagłębia, ale nikt się tam nie odważa przez Kolczaste Zarośla. Uszy Feliksa zadrżały. Kolczaste Zarośla? Najgęstsze, najostrzejsze ciernie w całej krainie wyjaśnił wilk. Żadne stworzenie nie może przejść, nie utknąwszy. Felix pomyślał przez chwilę, a potem miał pomysł. Może możesz mi pomóc! Jesteś dużym i silnym. Jeśli oczyścisz ścieżkę, obaj przejdziemy. Wilk przechylił głowę. Dlaczego miałbym ci pomagać? Ponieważ Wielkie Dąb daje cień wszystkim zwierzętom w lesie, nawet wilkom powiedział mądrze Felix. Jeśli Wielkie Dąb umrze, las na zawsze się zmieni. Wilk podrapał się po brodzie, a potem westchnął. Dobrze. Ale tylko dlatego, że lubię wyzwania. Z potężnym skokiem, wilk drapał i gryzł przez splątane ciernie, tworząc wąską ścieżkę. Felix przecisnął się, a w końcu dotarli do małej polany, gdzie Księżycowy Kwiat kwitł pod promieniem światła księżyca. Jego płatki lśniły jak srebro, a kropla złotego nektaru świeciła w jego centrum. Felix ostrożnie zebrał nektar do dyni Benniego, upewniając się, że nie rozleje ani kropli. Udało się! zawołał. Wilk uśmiechnął się. Jesteś odważniejszy, niż wyglądasz, mały lisie. Teraz wyjdźmy stąd. Felix i wilk szybko wrócili przez las i wkrótce dotarli do Szeptających Lasów. Kiedy przybyli, zobaczyli tłum zwierząt zgromadzonych wokół Wielkiego Dębu, którego liście stały się kruche i suche. Felix pobiegł do Olivera, sowy, trzymając dynię. Mam Nektar Księżycowego Kwiatu!Mądre oczy Olivera zabłysły. Dobrze zrobione, młody Felix! Pośpiesz się, wlej to na korzenie. Felix ostrożnie wlał złoty nektar u podstawy Wielkiego Dębu, a gdy tylko dotknął gleby, ciepłe, złote światło rozprzestrzeniło się przez drzewo. Powoli liście zaczęły zmieniać kolor z brązowego na zielony, a gałęzie znów stały się silne. Ogromny okrzyk radości wybuchł od zwierząt. Felix uratował Wielkie Dąb! zawołali. Rosie podskoczyła do Feliksa i mocno go przytuliła. Jesteś prawdziwym bohaterem, Felix!Felix promieniał z dumy. Zrobił coś naprawdę wielkiego dla lasu, ale wiedział, że nie zrobił tego sam. Wszyscy pomogli! powiedział Felix. Benny dał mi dynię, wilk oczyścił ciernie, a Oliver powiedział nam, jak uleczyć drzewo. Kiedy pracujemy razem, możemy zrobić wszystko!Wilk, stojąc na skraju tłumu, skinął z małym, dumnym ukłonem, zanim zniknął w cieniach. Tamtej nocy gwiazdy błyszczały jaśniej niż kiedykolwiek nad Szeptającymi Lasami, a Felix zwinął się pod Wielkim Dębem, czując się ciepło i szczęśliwie. Wyruszył, aby być bohaterem, ale nauczył się czegoś jeszcze ważniejszego prawdziwi bohaterowie nie działają tylko sami, inspirują innych do współpracy. I od tamtej pory Szeptające Lasy rozkwitały, ich drzewa szeptały opowieści o dzielnym małym lisie, który uratował je wszystkie. I tak przygoda Feliksa stała się legendą, opowiadaną przez pokolenia. Koniec.