Odkryj Moc Życzliwości I Odwagi Z Podróżą Finna

Pewnego razu, w kolorowym lesie ukrytym za lśniącym wodospadem, żyła mała lisica o imieniu Finn. Finn nie był zwykłą lisicą jego futro mieniło się złotymi pasmami, które świeciły w słońcu. Finn uwielbiał bawić się w lesie, ścigać motyle i pluskać się w strumieniu, ale najbardziej kochał odkrywanie. Marzył o wielkich przygodach, by odkrywać cuda świata. Pewnego słonecznego poranka Finn obudził się z iskierką ekscytacji w sercu. „Dziś jest ten dzień!" pomyślał. "Idę na największą przygodę w swoim życiu!" Spakował małą torbę z kawałkiem miodu, który zachował, błyszczącym kamieniem, który nazywał swoim talizmanem, oraz małą mapą lasu, którą narysował sam. Gdy Finn biegł przez drzewa, jego złote futro łapało promienie słońca, natknął się na mądrą starą sowę o imieniu Olive. Olive siedziała na niskiej gałęzi, jej pióra były przydymione bielą jak płatki śniegu. „Dokąd się tak śpieszysz, młody Finne?" zawołała, przechylając głowę. „Idę na przygodę, Olive!" Finn ogłosił dumnie. „Chcę zobaczyć świat poza lasem!" Olive zaśmiała się cicho. „Cóż, każdy wielki podróżnik potrzebuje celu. Czego szukasz?" Finn chwilę pomyślał. „Chcę znaleźć Tęczową Dolinę," powiedział. „Słyszałem, że to najbardziej magiczne miejsce, gdzie drzewa są zrobione z cukierków, a rzeki lśnią jak diamenty. " Oczy Olive zabłysły. „Ach, Tęczowa Dolina. Godna misja! Ale uważaj, mały. Podróż nie będzie łatwa. Będziesz potrzebował odwagi, dobroci i odrobiny pomocy po drodze. " „Dam radę!" powiedział Finn z przekonaniem. „Jestem odważny, a jeśli będę potrzebował pomocy, znajdę przyjaciół!" Z mądrymi słowami Olive w uszach, Finn kontynuował swoją drogę. Podążał za mapą, aż dotarł do szerokiej łąki wypełnionej kwiatami kołyszącymi się na wietrze. Tam usłyszał delikatny odgłos brzęczenia. Mała pszczółka o imieniu Buzz utknęła w pajęczej sieci, walcząc o uwolnienie się. „Pomocy! Ktoś, proszę, pomóż mi!" brzęczał Buzz. Bez wahania, Finn użył swoich ostrych zębów, aby ostrożnie przeciąć sieć i uwolnić pszczołę. „Proszę bardzo!" powiedział Finn z uśmiechem. Buzz trzepotał swoimi maleńkimi skrzydłami i zawisł przed Finnem. „Dziękuję, dziękuję! Jak mogę Ci się odwdzięczyć?" „Szukam Tęczowej Doliny," wyjaśnił Finn. „Czy wiesz, jak tam dotrzeć?" Buzz chwilę pomyślał. „Nie znam drogi, ale znam kogoś, kto może mojego przyjaciela Splash, żółwia. Mieszka przy dużym stawku na skraju łąki. Podążaj za mną!" Finn i Buzz podróżowali razem do stawku, gdzie znaleźli Splasha opalającego się na gładkim kamieniu. Splash był przyjaznym żółwiem, którego skorupa połyskiwała jak szmaragdy. „Witaj, Splash!" brzęczał Buzz. „To mój przyjaciel Finn. Szuka Tęczowej Doliny. Czy wiesz, gdzie to jest?" Splash powoli otworzył oczy i się uśmiechnął. „Ach, Tęczowa Dolina. Słyszałem o niej. Mówią, że znajduje się za Szeptającymi Lasami, po drugiej stronie Wietrznych Klifów. Mogę pokazać ci drogę do lasu, ale bądź ostrożny klify mogą być zdradliwe. " „Dziękuję, Splash!" powiedział Finn, machając ogonem. „Idźmy!" Splash poprowadził ich do krawędzi Szeptających Lasów, miejsca, gdzie drzewa wydawały się być żywe, szepcząc sobie nawzajem sekrety. Lasy były ciemne i trochę straszne, ale Finn przypomniał sobie, by być odważnym. Buzz i Splash trzymali się blisko, ich obecność pocieszała go. Gdy zagłębiali się w las, usłyszeli cichy szloch. Podążając za dźwiękiem, znaleźli młodą sarnę uwięzioną w plątaninie winorośli. Miała na imię Dottie i drżała ze strachu. „Nie martw się, Dottie," powiedział Finn łagodnie. „Pomożemy ci. " Wspólnie, Finn, Buzz i Splash uwolnili Dottie z winorośli. Spojrzała na nich wielkimi, wdzięcznymi oczami. „Bardzo dziękuję! Byłam taka przestraszona. Dokąd się wybieracie?" „Szukamy Tęczowej Doliny," wyjaśnił Finn. „Słyszałam o niej!" powiedziała Dottie podekscytowana. „Mogę pomóc wam przejść przez Szeptające Lasy. Podążajcie za mną!" Z Dottie prowadzącą drogę, dotarli do wyjścia z lasu i znaleźli się u podnóża Wietrznych Klifów. Klify były wysokie i postrzępione, a wiatr wył wokół nich jak stado wilków. Finn poczuł się nieco nerwowo, ale przypomniał sobie słowa Olive odwaga, dobroć i odrobina pomocy. „Polecę do przodu i znajdę najbezpieczniejszą drogę," zaoferował Buzz. Buzz wzbił się w górę klifów, prowadząc ich wokół luźnych kamieni i stromych krawędzi. Splash wykorzystał swoją mocną skorupę, aby osłonić Dottie przed wiatrem, a Finn pomagał trzymać Splasha, gdy podmuchy stawały się zbyt silne. Razem dotarli na szczyt. A tam, rozciągająca się przed nimi, była Tęczowa Dolina. Była wszystkim, co Finn sobie wyobrażał, i jeszcze więcej. Drzewa naprawdę wyglądały jak cukierki, z pniami z miętówek i liśćmi z gumowych cukierków. Rzeki lśniły jak diamenty, a powietrze pachniało słodko, jak miód i kwiaty. Miękka tęcza łukowała się na niebie, jej kolory odbijając się w dolinie poniżej. „Udało nam się!" Finn wołał, jego serce pękało z radości. Gdy eksplorowali dolinę, odkryli wszelkiego rodzaju cuda mówiące kwiaty, które śpiewały w harmonii, owoce, które lśniły jak gwiazdy, i chmury, na których można skakać jak na trampolinach. Finn podzielił się swoim miodem z przyjaciółmi, a wszyscy śmiali się i bawili razem. Gdy słońce zaczęło zachodzić, Finn rozejrzał się wokół swoich nowych przyjaciół Buzza, Splasha i Dottie i poczuł ciepły blask w sercu. Uświadomił sobie, że podróż była równie magiczna, jak cel. Stawił czoła wyzwaniom, pomógł innym i zyskał przyjaciół, którzy również mu pomogli. „Nie mógłbym tego zrobić bez was wszystkich," powiedział Finn. „Dziękuję, że jesteście moimi przyjaciółmi. " „I dziękujemy, że jesteś odważny i uprzejmy," powiedziała Dottie. „Zjednoczyłeś nas wszystkich!" Gdy gwiazdy zaczęły migotać na niebie, Finn wiedział, że nadszedł czas, by wrócić do domu. Ale nie był smutny. Wiedział, że Tęczowa Dolina zawsze tam będzie, a jego przyjaciele również. I tak, z wspomnieniami o drzewach cukierkowych, lśniących rzekach i skaczących chmurach, Finn i jego przyjaciele rozpoczęli swoją podróż powrotną do lasu, ich serca pełne szczęścia, a ich więź silniejsza niż kiedykolwiek. Koniec.