Poszukiwanie Przywrócenia Radości Królestwu Merrisvale.

Dawno, dawno temu, w królestwie zwanym Merrisvale, położonym między zielonymi wzgórzami a iskrzącymi rzekami, panowała sława jako najszczęśliwsze miejsce na ziemi. Niebieskie niebo zawsze rozświetlało ten kraj, kwiaty zawsze pięknie kwitły, a ludzie zawsze się uśmiechali. Śpiewali piosenki na ulicach, tańczyli pod światłem księżyca i świętowali każdą małą radość, jaką życie miało do zaoferowania. Jednak pewnego zwykłego poranka wydarzyło się coś niezwykłego coś, co miało zmienić królestwo na zawsze. Szczęście Merrisvale zniknęło. Jakby cień spadł na tę ziemię. Niebieskie niebo stało się szare, kwiaty zwiędły, a radosne melodie zostały zastąpione milczeniem. Ludzie nosili na twarzach grymas, a przez dni przechadzali się w zamroczeniu smutku. Nikt nie mógł się śmiać, nikt nie mógł się uśmiechać, a nikt nie mógł sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz poczuł choćby iskierkę radości. Jakby sama esencja szczęścia została skradziona. W sercu królestwa znajdowała się mała, skromna piekarnia prowadzona przez laskę o dobrym sercu imieniem Lila. Lila była znana z ciepłego śmiechu i pysznych miodowych ciast, które piekła z taką starannością, że wydawały się nosić odrobinę jej własnej radości w każdym kęsie. Ale nawet Lila nie mogła walczyć z ponurym nastrojem, który ogarnął Merrisvale. Jej śmiech zniknął, a jej miodowe ciasta smakowały mdło i pustka. Pewnego wieczoru, gdy Lila siedziała przy ogniu w swoim cichym domu, usłyszała ciche pukanie do drzwi. Gdy je otworzyła, na progu stała mała postać wiewiórka w małym zielonym płaszczyku. To nie była zwykła wiewiórka. Jego oczy mieniły się inteligencją, a w łapkach trzymał maleńki zwój pergaminu. „Dobry wieczór, Lila," powiedziała wiewiórka z zaskakująco głębokim głosem. „Jestem Jasper, Królewskim Posłańcem. Przynoszę ci wezwanie od Króla. Lila patrzyła na wiewiórkę z niedowierzaniem, ale wzięła zwój i rozwinęła go. Wiadomość była napisana eleganckim złotym atramentem „Droga Lilo, wieści o twojej dobroci i sprytności dotarły do mnie. Szczęście naszego królestwa zostało skradzione, a obawiam się, że nikt inny nie ma serca ani rozumu, by je odnaleźć. Proszę, przyjdź do pałacu o świcie. Błagam cię, pomóż przywrócić radość Merrisvale. Serce Lili zadrżało. Była tylko piekarką co mogła zrobić, by przywrócić szczęście królestwa? Ale wiedziała też, że nie może zignorować prośby Króla. Zanim słońce wstało, spakowała małą torbę z zaopatrzeniem, schowała bochenek chleba pod pachę i wyruszyła do pałacu. Król powitał Lilę zmęczonymi oczami i ciężkim sercem. Wyjaśnił, że szczęście królestwa zostało skradzione przez tajemniczą czarodziejkę o imieniu Morla, która mieszkała głęboko w Zakazanym Lesie. Morla, zazdrosna o radość Merrisvale, rzuciła klątwę na ziemię i ukryła szczęście w magicznym kryształ, strzeżonym przez zagadki i pułapki. „Wysłałem wielu rycerzy, aby odzyskali kryształ," powiedział Król, „ale żaden nie wrócił. Obawiam się, że nigdy nie zobaczę moich ludzi uśmiechających się ponownie. " Lila zastanowiła się przez chwilę. Nie była rycerzem, ale może, że wyzwania czarodziejki wymagały czegoś więcej niż siły. Może wymagały dobroci i sprytu cech, które Lila miała w nadmiarze. „Pójdę," powiedziała, jej głos był pewny. „Przywrócę kryształ. " I tak Lila wyruszyła w kierunku Zakazanego Lasu, a Jasper wiewiórka był jej przewodnikiem. Las był ciemny i skręcony, a powykręcane drzewa zdawały się szeptać sekrety, gdy przechodziła. Ale Lila szła dalej, jej determinacja rozświetlała drogę. Pierwsze wyzwanie przyszło, gdy dotarli do mostu, który rozciągał się nad głęboką, rwącą rzeką. Na środku mostu stał troll z poplątanym zarostem i kwaśnym wyrazem twarzy. „Aby przejść mój most," warknął troll, „musisz odpowiedzieć na moją zagadkę. Jeśli zawiedziesz, nie przejdziesz!" Lila kiwnęła głową. „Zadaj swoją zagadkę, dobry troll. " Troll odkaszlnął i powiedział „Nie żyję, ale rosnę. Nie mam płuc, ale potrzebuję powietrza. Nie mam ust, a jednak woda mnie zabija. Kim jestem?" Lila pomyślała uważnie. Przypomniała sobie kominek w domu, jak tańczące płomienie znikały, gdy były zalane wodą. Uśmiechnęła się i odpowiedziała „Ty jesteś ogniem. " Oczy trolla rozszerzyły się w zaskoczeniu. „To prawda," powiedział, ustępując miejsca. „Możesz przejść. " Lila i Jasper kontynuowali swoją drogę, ich duchy były podniesione dzięki małemu zwycięstwu. Ale następne wyzwanie było jeszcze trudniejsze. Gdy weszli na polanę, znaleźli się otoczeni kręgiem świecących grzybów. W centrum kręgu stał postument z zamkniętą skrzynią. Tabliczka obok skrzyni głosiła „Aby odblokować skrzynię, musisz ułożyć grzyby w kolejności tęczy. " Lila uważnie przyjrzała się grzybom. Świeciły różnymi kolorami czerwonym, niebieskim, zielonym, żółtym, pomarańczowym, fioletowym, ale były porozrzucane losowo. Klęknęła i zaczęła je układać, śpiewając cicho do siebie, aby zapamiętać kolejność „Czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fioletowy. " Z odrobiną cierpliwości i staranności ułożyła grzyby we właściwej kolejności. Gdy ostatni grzyb został na miejscu, skrzynia kliknęła i otworzyła się, odsłaniając lśniący klucz. Lila wzięła klucz i kontynuowała swoją podróż. W końcu Lila i Jasper dotarli do serca lasu, gdzie czekała na nich czarodziejka Morla. Była wysoką, imponującą postacią z ostrymi rysami twarzy i płaszczem zrobionym z cieni. Magiczny kryształ unosił się nad jej dłonią, pulsując słabym światłem. „Dobrze ci poszło, że dotarłaś tak daleko," powiedziała Morla, jej głos był zimny jak lód. „Ale szczęście Merrisvale należy teraz do mnie. Jeśli chcesz je odzyskać, musisz rozwiązać jedno ostatnie wyzwanie. " Morla machnęła ręką, a przed Lilą pojawiły się trzy lustra. Każde lustro pokazywało inną refleksję piekarki jedną, w której się śmieje, drugą, w której płacze, i jedną, w której jest po prostu spokojna i zamyślona. „Powiedz mi," zapytała Morla, „która refleksja to prawdziwa ty?" Lila wahała się. Pomyślała o wszystkich chwilach, w których się śmiała z radości, o wszystkich chwilach, w których płakała z smutku, i o wszystkich chwilach, kiedy po prostu była w spokoju. A potem się uśmiechnęła. „Wszystkie one to ja," powiedziała. „Nie jestem tylko jednym momentem ani jednym uczuciem. Jestem wszystkimi swoimi emocjami, dobrymi i złymi, splecionymi razem. " Oczy Morli rozszerzyły się w zaskoczeniu, a kryształ zaczął jaśnieć coraz jaśniej. „Jesteś mądra," przyznała czarodziejka. „Może zbyt mądra na moją klątwę. " Machnięciem ręki Morla sprawiła, że kryształ uniósł się do Lili. Gdy tylko go dotknęła, poczuła ciepło rozprzestrzeniające się po jej sercu ciepło, które wiedziała, że było szczęściem Merrisvale. Lila przyniosła kryształ z powrotem do pałacu, gdzie Król i jego ludzie czekali z niepokojem. Gdy go uniosła, szare niebo się rozstąpiło, kwiaty zakwitły, a ludzie znów zaczęli się uśmiechać. Śmiech i muzyka wypełniły powietrze, a szczęście Merrisvale zostało przywrócone. Król ogłosił Lilę Bohaterką Merrisvale, a jej piekarnia stała się najbardziej znanym miejscem w królestwie. Ale Lila nigdy nie pozwoliła, by sława uderzyła jej do głowy. Kontynuowała pieczenie swoich miodowych ciast z miłością, wiedząc, że prawdziwe szczęście nie pochodzi z kryształu, lecz z małych aktów dobroci i odwagi, które rozjaśniają świat. I tak królestwo Merrisvale żyło długo i szczęśliwie, a jego radość była jaśniejsza niż kiedykolwiek, i to wszystko dzięki pomysłowej, dobrej piekarce, która wierzyła w moc nadziei.