Pewnego razu, w odległej krainie, istniało magiczne królestwo zwane Eldorią. Było to miejsce, gdzie baśnie ożywały, gdzie drzewa szeptały sekrety, a gwiazdy błyszczały trochę jaśniej. Eldorią rządziła dobra i mądra królowa imieniem Seraphina, która była kochana przez wszystkich swoich poddanych. Królestwo było pełne radości, śmiechu i magii, ale istniała jedna rzecz, która czyniła Eldorię wyjątkową ponad wszystko inne jej opowieści.
W Eldorii opowieści nie były tylko słowami na papierze. Każda opowieść miała swoje własne życie i swoją magię. Ludzie Eldorii wierzyli, że opowieści są sercem królestwa, a bez nich magia zniknie. Dlatego każdego roku odbywał się wielki festiwal, na którym wszyscy opowiadali swoje ulubione opowieści. Największa opowieść z wszystkich opowiadała o ukrytym skarbie, który miał być zakopany głęboko w królestwie, czekając na odważną i prawdziwą osobę, która go odkryje.
W małej chatce przy lesie mieszkała młoda dziewczyna imieniem Ella. Ella miała dziesięć lat, długie złote włosy i ciekawie zielone oczy. Kochała opowieści bardziej niż cokolwiek innego na świecie. Jej babcia opowiadała jej baśnie każdej nocy przed snem, a Ella marzyła o rycerzach, smokach i magicznych krainach. Ale była jedna opowieść, którą Ella kochała najbardziej, a była to opowieść o zapomnianym skarbie Eldorii.
Ella słyszała tę historię wiele razy, ale nikt nigdy nie był w stanie znaleźć skarbu. Mówiono, że tylko ci, którzy naprawdę rozumieli sens opowieści, mogą go odnaleźć. Ella często siedziała przy oknie, patrząc na odległe góry, zastanawiając się, czy kiedykolwiek będzie tą osobą, która odkryje skarb.
Pewnego jasnego i słonecznego poranka, Ella postanowiła, że nadszedł czas na jej własną przygodę. Spakowała małą torbę z chlebem, serem i manierką wody i wyruszyła w las. Nie powiedziała nikomu, dokąd idzie, nawet swojej babci, ponieważ chciała, aby to była jej własna historia.
Gdy Ella szła głębiej w las, zauważyła, że powietrze wydaje się inne. Drzewa zdawały się brzmieć energią, a ptaki śpiewały piosenki, które brzmiały, jakby opowiadały swoje własne historie. Ella uśmiechnęła się do siebie, czując magię Eldorii wokół siebie.
Po kilku godzinach wędrówki, Ella natknęła się na mały, lśniący strumyk. Kiedy uklękła, aby się napić, usłyszała głos za sobą. "Czy zgubiłaś się, młoda?" zapytał głos.
Ella odwróciła się, aby zobaczyć małą, świecącą istotę unoszącą się w powietrzu. To była wróżka, z srebrnymi skrzydłami, które mieniły się w świetle słonecznym. Oczy wróżki błyszczały ciekawością, gdy spojrzała na Ellę.
"Nie zgubiłam się," odpowiedziała Ella. "Szukam zapomnianego skarbu Eldorii! Czy wiesz, gdzie mogę go znaleźć?"
Wróżka zaśmiała się i poruszyła skrzydłami. "Zapomniany skarb, mówisz? Wielu go szukało, ale nikt go nie znalazł. Co sprawia, że myślisz, że możesz?"
Ella stanęła prosto i uśmiechnęła się pewnie. "Wierzę w magię opowieści. Wiem, że jeśli będę uważnie słuchać, opowieści mnie poprowadzą."
Wróżka przechyliła głowę, zafascynowana odpowiedzią Elli. "Dobrze," powiedziała. "Pomogę ci, ale musisz udowodnić, że twoje serce jest czyste. Podążaj za mną."
Wróżka poprowadziła Ellę głębiej w las, gdzie drzewa rosły wyżej, a powietrze wydawało się błyszczeć magią. Podczas wędrówki, wróżka opowiadała Elli historie historie o odważnych rycerzach, zaczarowanych lasach i magicznych stworzeniach. Ella słuchała uważnie, wiedząc, że każda opowieść zawiera wskazówkę.
W końcu dotarły do polany w lesie, gdzie w centrum stał duży kamień. Kamień był pokryty starożytnymi napisami, których Ella nie potrafiła odczytać.
"Skarb jest blisko," powiedziała wróżka. "Ale aby go znaleźć, musisz rozwiązać zagadkę kamienia. Słuchaj uważnie."
Wróżka zbliżyła się do kamienia i zaczęła mówić miękkim, melodyjnym głosem
"W sercu opowieści prawda się znajdzie,
Gdzie dobroć i odwaga zawsze się znajdą.
Skarb, którego szukasz, nie jest ze złota,
Ale czymś cenniejszym, jak ci mówiono."
Ella zmarszczyła brwi, starannie przemyślając słowa. Zamknęła oczy i myślała o wszystkich historiach, które słyszała. Były pełne bohaterów, którzy byli odważni i dobrzy, pomagający innym i wierzący w magię otaczającą ich.
Nagle przyszło jej to do głowy.
"Skarb nie jest czymś, co możesz trzymać w rękach," powiedziała Ella na głos. "To magia opowieści samych w sobie! Prawdziwym skarbem jest siła opowieści, które uczą nas i pomagają się rozwijać."
Wróżka klasnęła w dłonie i zaśmiała się z radości. "Jesteś mądra ponad swoje lata, Ello. Znalazłaś prawdziwy skarb Eldorii."
Gdy Ella stała tam, ziemia pod nią zaczęła błyszczeć, a z ziemi uniosła się piękna książka. Okładka książki była ozdobiona klejnotami, a jej strony lśniły miękkim, złotym światłem.
"To jest Księga Opowieści," wyjaśniła wróżka. "Zawiera wszystkie opowieści Eldorii, przeszłe i przyszłe. Znajdując prawdziwe znaczenie skarbu, zyskałaś prawo do jego ochrony."
Ella ostrożnie wzięła książkę w ręce. Była ciepła, jakby była żywa. Uśmiechnęła się, wiedząc, że to był największy skarb ze wszystkich nie złoto czy klejnoty, ale opowieści, które ukształtowały jej królestwo.
"Ale co mam z nią zrobić?" zapytała Ella.
Wróżka uśmiechnęła się życzliwie. "Musisz dzielić się opowieściami z innymi. Ucz ich lekcji dobroci, odwagi i miłości. Dopóki będziesz utrzymywać magię opowieści przy życiu, Eldoria nigdy nie straci swojej magii."
Ella skinęła głową, rozumiejąc nową odpowiedzialność. Podziękowała wróżce za pomoc i rozpoczęła podróż z powrotem do swojej wioski, Księgę Opowieści bezpiecznie trzymając pod ramieniem. Gdy szła, myślała o wszystkich ludziach, z którymi podzieli się opowieściami swoją babcią, przyjaciółmi, a nawet obcymi, którzy przechodzili przez wioskę.
Kiedy Ella wróciła do domu, powitali ją uściski i okrzyki. Mieszkańcy wioski martwili się o nią, ale gdy pokazała im Księgę Opowieści, ich zmartwienia rozpłynęły się.
Przez wiele lat Ella podróżowała po Eldorii, dzieląc się magią opowieści z każdym, kogo spotkała. Opowiadała opowieści o dobroci i odwadze, o miłości i przyjaźni, oraz o magii, która żyła w każdej opowieści. I dopóki opowieści były opowiadane, królestwo Eldorii pozostawało pełne magii i cudów.
I tak zapomniany skarb już nie był zapomniany, a magia Eldorii żyła przez pokolenia.
Koniec.
