Pewnego razu, w sercu magicznego lasu zwanego Evergreen Glade, żyła niezwykła grupa zwierząt. Ten las nie był zwyczajnym miejscem. Iskrzył się w słońcu, z wysokimi drzewami szepczącymi sekrety wiatrowi i rzeką, która brzęczała wesołymi melodiami podczas swojego przepływu. W tym zaczarowanym środowisku każde zwierzę potrafiło mówić, śmiać się, a nawet śpiewać! Ale to, co sprawiało, że Evergreen Glade było naprawdę wyjątkowe, to sposób, w jaki wszystkie zwierzęta żyły razem w harmonii, albo przynajmniej tak się wydawało.
Wśród zwierząt była Bella, mądra niedźwiedzica, Ollie, bawialny wydra, Ruby, miła króliczka, Leo, dumny lew, i Tilly, sprytna żółwica. Każde z nich miało swoje małe dziwactwa, a wszystkie uwielbiały swój leśny dom. Lecz pewnego dnia zdarzyło się coś, co na zawsze zmieniło ich sposób postrzegania świata.
Co roku zwierzęta Evergreen Glade organizowały Wielką Ucztę Leśną, wielką celebrację przyjaźni. Każdy przynosił coś specjalnego do podzielenia się jagody, orzechy, miód, czy nawet występ taneczny lub opowieść.
To był najszczęśliwszy dzień w roku.
Ale gdy uczta się zbliżała, niektóre zwierzęta zaczęły narzekać. „Dlaczego mam dzielić się swoim miodem z każdym?" narzekał Buzz, pszczoła. „Tak ciężko pracowałem, aby go zrobić!"
„Dlaczego mam pomagać dekorować łąkę?" warknął Leo, lew. „Jestem królem dżungli. Królowie nie wykonują obowiązków!"
Nawet Ruby, króliczka znana ze swojej dobroci, westchnęła „To nie fair, że zawsze przynoszę najwięcej marchewek. A może tym razem po prostu zatrzymam je dla siebie?"
Wkrótce duch współpracy, który sprawiał, że uczta była tak magiczna, zaczął znikać. Zwierzęta przestały sobie pomagać. Wiewiórki odmówiły zbierania żołędzi do dekoracji, ptaki przestały śpiewać wesołych piosenek, a wydry odmówiły pomocy przy sprzątaniu brzegów rzeki na święto.
Bella, niedźwiedzica, która była najmądrzejsza z nich wszystkich, zauważyła, co się dzieje. Zdecydowała, że zwierzęta potrzebują lekcji lekcji życzliwości, współpracy i magii dzielenia się.
W noc przed Wielką Ucztą Leśną, Bella zwołała tajne spotkanie ze swoimi najbliższymi przyjaciółmi Ollie, wydrą, Ruby, króliczką, Leo, lwem, i Tilly, żółwicą.
„Zauważyłam coś niepokojącego," powiedziała Bella swoim głębokim, przemyślanym głosem. „Zwierzęta zapomniały, jak pracować razem. Jeśli to się utrzyma, uczta zostanie zniszczona, a nasza harmonia również. "
„Ale co możemy zrobić?" zapytała Tilly, przekrzywiając głowę. „Mam pomysł," powiedziała Bella z błyskiem w oku. „Pokażmy im, jak ważne jest dzielenie się i wspólna praca, nie przez karanie, ale przez pokazanie im, co to znaczy.
"
Przyjaciele pochylili się bliżej, gdy Bella szepnęła swój plan. Kiwnęli głowami na zgodę, każdy podekscytowany, by odegrać swoją rolę.
Nastał poranek Wielkiej Uczty Leśnej, ale coś było bardzo dziwnego. Łąka, na której zazwyczaj odbywała się uczta, była całkowicie pusta. Żadnych dekoracji. Brak jedzenia. Żadnej wesołej muzyki. Zwierzęta zebrały się, patrząc wokół w zdezorientowaniu.
„Gdzie jest uczta?" zawołała Penny, papuga.
„Czekałem na nią przez cały rok!" „Myślałem, że ktoś inny się tym zajmie," mruknął Sammy, wiewiórka.
Wtedy Bella, niedźwiedzica, stepped forward. „Przyjaciele," powiedziała, jej głos spokojny, ale stanowczy, „wygląda na to, że zapomnieliśmy o czymś ważnym. Uczta to nie tylko jedzenie i świętowanie. Chodzi o wspólną pracę, dzielenie się tym, co mamy, i pomaganie sobie nawzajem. Bez tego nie może być uczty. "
Zwierzęta zamurzały między sobą. Niektóre kiwnęły, zaczynając rozumieć.
Inne wciąż wyglądały na niepewne.
Aby wzmocnić lekcję, Bella i jej przyjaciele ujawnili drugą część swojego planu. Bella klasnęła łapami, a w jej dłoni pojawiło się małe, świecące nasionko. „To," powiedziała, „to Nasiono Przyjaźni. Ono tylko urosną, jeśli wszyscy będziemy pracować razem. Posadźmy je i zobaczmy, co się stanie. "
Zwierzęta były ciekawe. Obserwowały, jak Bella sadzi nasiono na środku łąki.
Następnie dała instrukcje.
„Najpierw potrzebuje wody," powiedziała Bella.
„Mogę pomóc w tym!" zadeklarował Ollie, wydra, pędząc do rzeki, aby przynieść wodę w dużym liściu. Zwierzęta zawołały, gdy wlał wodę na nasiono. „Teraz potrzebuje światła słonecznego," powiedziała Bella. „Ale drzewa rzucają tu zbyt dużo cienia. "
Ptaki natychmiast wzleciały do drzew. Machając skrzydłami, delikatnie wyginały gałęzie, aby pozwolić promieniom słońca padać na nasiono.
Nasiono zaczęło lśnić.
„Teraz potrzebuje miękkiej gleby," kontynuowała Bella.
Moły i króliczki zaczęły współpracować, kopiąc i obracając ziemię wokół nasiona. Wkrótce zaczęły się pojawiać maleńkie zielone pędy. „A w końcu," powiedziała Bella, „potrzebuje miłości i troski od każdego z nas. "
Zwierzęta popatrzyły na siebie. Powoli wszystkie utworzyły krąg wokół nasiona. Śpiewały piosenki, dzieliły się miłymi słowami i przynosiły drobne ofiary, takie jak błyszczący kamyk czy pachnący kwiat.
Gdy tak robiły, nasiono rosło i rosło, aż przekształciło się w wspaniałe drzewo z gałęziami pełnymi złotych owoców.
Bella uśmiechnęła się. „To drzewo jest darem od nas wszystkich. To przypomnienie, że gdy pracujemy razem, możemy stworzyć coś naprawdę magicznego. " Zainspirowani lekcją, zwierzęta szybko przystąpiły do pracy. Wiewiórki zbierały żołędzie i orzechy, pszczoły dzieliły się swoim miodem, a króliczki przynosiły świeże warzywa z nor. Ptaki śpiewały wesołe melodie, a wydry sprzątały brzeg rzeki, aż lśnił.
Do wieczora łąka została przekształcona.
Uczta była wspanialsza niż kiedykolwiek wcześniej, z stołami wypełnionymi pysznościami i dekoracjami, które błyszczały jak gwiazdy. Zwierzęta śmiały się, tańczyły i dzieliły się opowieściami do późna w nocy.
Podczas gdy świętowali, Bella rozejrzała się i poczuła ciepły blask w sercu. Wiedziała, że zwierzęta nauczyły się ważnej lekcji nie tylko na ucztę, ale i na całe życie. Od tego dnia zwierzęta Evergreen Glade nigdy nie zapomniały o mocy współpracy i dzielenia się. Wielka Uczta Leśna stała się czymś więcej niż tylko celebracją stała się symbolem ich jedności i przyjaźni.
I tak wszyscy żyli długo i szczęśliwie w lesie, w którym życzliwość i współpraca zawsze kwitły, jak złote drzewo.
Koniec.
