Przygoda Kamienia Sercowego Opowieść O Odwadze I Dobroci

Pewnego razu, w cichym miasteczku Willowbrook, mieszkała ciekawska dziewięcioletnia dziewczynka o imieniu Emily. Jej świat składał się z szkoły, obowiązków domowych i marzeń na jawie. Każdego dnia po szkole Emily wędrowała przez łąki za swoim domem, zbierając dzikie kwiaty i wyobrażając sobie, że jest poszukiwaczką przygód w odległej krainie. Mało wiedziała, że jej zwyczajne życie wkrótce zmieni się w najbardziej niezwykły sposób.
Pewnego słonecznego popołudnia, gdy Emily skakała przez łąkę, zauważyła coś niezwykłego. Pod grupą stokrotek dostrzegła słaby blask, jakby słońce tańczyło na wodzie. Klęknęła, odgarnęła kwiaty i odkryła małe, okrągłe lustro. Wyglądało na wiekowe, z złotą ramą pokrytą drobnymi symbolami, których Emily nie potrafiła rozszyfrować. Szkło było tak czyste, że zdawało się błyszczeć. Ciekawa, przytrzymała je przed twarzą, ale zamiast swojego odbicia zobaczyła coś niesamowitego.
Lustro pokazało las, którego Emily nigdy wcześniej nie widziała. Jego drzewa były wysokie i srebrne, a liście delikatnie świeciły jak światło księżyca. W oddali dostrzegła małą chatkę, z której wydobywał się dym. Zanim zdążyła pomyśleć, z lustra dobiegł ją drobny głos. "Proszę, pomóż nam!" szeptał głos, pilny, lecz łagodny. "Las Lumina jest w poważnym niebezpieczeństwie!"
Emily mrugnęła, niepewna, czy to sobie wyobraża. Ale wtedy lustro zaczęło świecić, a zanim zdążyła zareagować, podmuch wiatru otoczył ją, unosząc ją z ziemi. Gdy wiatr się uspokoił, Emily stała na skraju lasu, który widziała w lustrze.
Powietrze pachniało miodem i sosną, a wszystko wydawało się ożywione. Drzewa delikatnie brzęczały, a kwiaty obracały się, by podążać za nią, gdy szła. Mocno trzymała lustro, a jej serce przyspieszyło z mieszanką strachu i ekscytacji. W miarę jak zagłębiała się w las, spotkała osobliwą istotę. To był lis, ale inny niż jakikolwiek lis, jakiego Emily kiedykolwiek widziała. Jego futro błyszczało jak stardust, a oczy miały głęboki, mądry złoty kolor. "Ach, musisz być Emily," powiedział lis, pochylając głowę. "Czekaliśmy na ciebie. "
Emily opadła z wrażenia. "Skąd znasz moje imię? I gdzie ja jestem?"
"Jesteś w Lesie Lumina," wyjaśnił lis. "To jest magiczna kraina, która istnieje obok twojego świata. Ale nasza magia słabnie, ponieważ Kamień Serca, źródło całego światła w naszym lesie, został skradziony. Potrzebujemy kogoś odważnego i dobrego, aby go odzyskał. I lustro wybrało ciebie. " Emily wahała się. Nigdy nie uważała siebie za szczególnie odważną. Była tylko dziewczyną, która lubiła zbierać kwiaty i czytać książki. Ale oczy lisa były pełne nadziei, a coś w niej drgnęło. "Pomogę," powiedziała, zaskakując nawet samą siebie.
Lis poprowadził ją do błyszczącego strumienia, gdzie czekały dwie inne istoty mała, skrzydlatą wróżkę o imieniu Lila i wysokiego, łagodnego jelenia z lekko świecącymi rogami. "To jest twój zespół," ogłosił lis. "Lila jest naszym przewodnikiem, a Orion cię ochroni. Ale pamiętaj, Emily, podróż nie będzie łatwa. Złodziej, który skradł Kamień Serca, jest przebiegły i niebezpieczny. Będziecie musieli sobie ufać. "
Emily kiwnęła głową, chociaż jej kolana wydawały się chwiać. Grupa wyruszyła, podążając za Lilą, która fruwała przed nimi, a jej skrzydła rzucały tęczowe wzory na ziemię. W drodze Emily dowiedziała się, że złodziej ukrył Kamień Serca w Jaskini Echa, ciemnym, skrętnym labiryncie strzeżonym przez iluzje. Gdy zbliżali się do jaskini, powietrze stało się chłodniejsze, a cienie wydawały się nienaturalnie rozciągać i skręcać. Emily poczuła ukłucie strachu, ale przypomniała sobie, dlaczego tam była. "Możemy to zrobić," powiedziała na głos, bardziej do siebie niż do innych.
Wewnątrz jaskini panowała całkowita ciemność. Skrzydła Lili świeciły słabo, dając wystarczająco dużo światła, by widzieć. Gdy poruszali się głębiej, dziwne głosy echa rozbrzmiewały wokół nich, szeptając wątpliwości i obawy. "Jesteś za mała," syknął jeden głos. "Nigdy nie odniesiesz sukcesu," szydził inny.
Emily poczuła, jak jej pewność siebie waha się, ale wtedy przemówił Orion. "Nie słuchaj echa. To tylko iluzje mające na celu oszukanie cię. Skup się na świetle w sobie. " Biorąc głęboki oddech, Emily posunęła się naprzód. Kiedy w końcu dotarli do serca jaskini, znaleźli Kamień Serca uwięziony w klatce z cierni. Ciemna postać zbliżała się w pobliżu to był złodziej, zgarbiona istota z świecącymi czerwonymi oczami.
"Nigdy go nie odzyskacie!" warknęła istota. "Światło należy teraz do mnie!" Emily zrobiła krok naprzód, jej głos drżał, ale był stanowczy. "Dlaczego go ukradłeś?"
Istota wahała się, jakby zaskoczona. "Ponieważ. ponieważ światło nigdy do mnie nie dotarło. Całe życie żyłem w cieniu. Chciałem go dla siebie. " Serce Emily się zmiękczyło. Zdała sobie sprawę, że istota nie była naprawdę zła była samotna i zraniona. "Światło nie jest czymś, co należy zatrzymać," powiedziała łagodnie. "Jest przeznaczone do dzielenia się. Jeśli zwrócisz Kamień Serca, obiecuję, że światło również do ciebie dotrze. "
Oczy istoty rozbłysły, a przez chwilę wydawało się, że rozważa jej słowa. Potem, z ciężkim westchnieniem, machnęła swoją pazurnatą ręką. Klątwa cierni rozpuściła się, a Kamień Serca uniósł się wolno. Jego światło wypełniło jaskinię, przepędzając cienie. Kiedy zwrócili Kamień Serca na jego właściwe miejsce w lesie, drzewa świeciły jaśniej niż kiedykolwiek, a powietrze wibrowało radością. Lis, Lila i Orion wszyscy podziękowali Emily, ich oczy lśniły wdzięcznością.
Jeśli chodzi o istotę, nie była już zgarbionym cieniem, ale małą, nieśmiałą istotą, która teraz lekko świeciła własnym wewnętrznym światłem. "Dziękuję," wyszeptała do Emily, zanim zniknęła w lesie. Gdy Emily w końcu wróciła do swojego świata, lustro w jej rękach zniknęło, pozostawiając jedynie słaby złoty blask. Wiedziała, że nigdy więcej nie zobaczy Lasu Lumina, ale lekcje, które wyniosła, pozostały z nią na zawsze że dobroć może leczyć nawet najgłębsze rany, że odwaga nie polega na byciu nieustraszonym, ale na robieniu tego, co słuszne, mimo strachu, i że współpraca może pokonać każdą przeszkodę.
Od tego dnia Emily wędrowała przez swoją łąkę z nowym poczuciem zdumienia, gotowa na każdą niezwykłą przygodę, jaką życie mogłoby jej przynieść. A przez resztę swoich dni nosiła cichą, świecącą światłość w sercu, tak jak Kamień Serca, który pomogła ocalić.