Była sobie raz dziewczynka o imieniu Ruby, która mieszkała w małej wiosce ulokowanej u podnóża gór. Ruby miała sześć lat, jaskrawo czerwone włosy, piegi posypane na nosie i wielkie, ciekawe niebieskie oczy, które zawsze wydawały się czegoś szukać. Miała serce pełne przygód i umysł pełen marzeń. Każdego dnia Ruby wyobrażała sobie, że wyrusza na ekscytujące wyprawy, odkrywając zapomniane krainy, znajdując ukryte skarby i spotykając magiczne stworzenia.
Ruby mieszkała z rodzicami i młodszym bratem Milo w przytulnej chatce otoczonej polami dzikich kwiatów. Jej najlepszym przyjacielem był jej wierny pies Max. Max był puszystym golden retrieverem z merdającym ogonem i nosem, który potrafił wywęszyć wszystko. Gdziekolwiek szła Ruby, tam szedł także Max. Razem eksplorowali lasy w pobliżu wioski, wspinali się na drzewa i udawali odkrywców na tropie magicznych krain.
Ciekawa, Ruby otrzepała ziemię i ostrożnie rozłożyła pergamin. Jej serce zabiło mocniej, gdy zrozumiała, co to jest. To była mapa! Mapa skarbu! I nie byle jaka mapa skarbu, bo prowadziła do miejsca zwanego Ukrytą Doliną. Ukryta Dolina to tajemnicze miejsce, o którym Ruby słyszała w opowieściach. Według legendy była to magiczna dolina, ukryta głęboko w górach, gdzie można było znaleźć cuda poza wyobraźnią.
Oczy Ruby błyszczały z ekscytacji. To to! To była przygoda, na którą czekała. Szybko pobiegła z powrotem do chatki, wołając Maxa, aby poszedł za nią.
"Mamo, tato, zobaczcie, co znalazłam!" Ruby wpadła do domu, trzymając mapę w rękach.
Jej ojciec spojrzał znad gazety, a matka podeszła, aby zobaczyć, o co cała ekscytacja.
"Czy to mapa skarbu?" zapytał jej ojciec z uśmiechem.
"Tak! To mapa do Ukrytej Doliny! Chcę tam iść i ją znaleźć!" powiedziała Ruby, a jej głos był pełen determinacji.
Jej matka uklękła i dokładnie przyjrzała się mapie. "Ukryta Dolina, hm? To brzmi jak całkiem niezła przygoda."
"Ale to może być niebezpieczne," dodał jej ojciec, wyglądając na zaniepokojonego. "Góry mogą być trudne do nawigacji, a to długa droga."
Matka Ruby uśmiechnęła się i położyła jej rękę na ramieniu. "Bądź ostrożna, Ruby. Ale jeśli czujesz się pewnie, może to właśnie jest przygoda, o której marzyłaś. Po prostu upewnij się, że weźmiesz Maxa ze sobą i wrócisz przed zmrokiem."
Ruby poczuła przypływ ekscytacji. Przytuliła rodziców i szybko chwyciła swój plecak. Spakowała butelkę wody, kilka przekąsek, mały koc, a przede wszystkim mapę. Max wesoło zamiauczał, merdając ogonem, gotowy na nadchodzącą przygodę.
I tak Ruby i Max ruszyli w swoją podróż do Ukrytej Doliny. Mapa pokazywała kręty szlak, który zaczynał się w lesie za ich domem i prowadził głęboko w góry. Serce Ruby biło szybciej, gdy szli przez znany las. Tyle razy już go eksplorowała, ale tym razem czuła, że to coś innego. Tym razem w powietrzu było prawdziwe magiczne uczucie.
W miarę jak podążali szlakiem, drzewa rosły wyższe, a powietrze stawało się chłodniejsze. Ruby i Max szli przez to, co wydawało się godzinami, wijąc się przez las, przekraczając skrzące się strumyki i wspinając się po małych pagórkach. Po drodze napotkali wiele ciekawych rzeczy ptaki o jaskrawych piórach, wiewiórki, które zdawały się radośnie szczekać, gdy przechodzili, a nawet rodzinę jeleni, które cicho obserwowały ich z cienia drzew.
W końcu dotarli do podstawy gór. Zgodnie z mapą, wejście do Ukrytej Doliny znajdowało się gdzieś wysoko w górach, ale mapa nie mówiła dokładnie gdzie. Ruby spojrzała na wznoszące się szczyty i wzięła głęboki oddech.
"To będzie długa wspinaczka, Max," powiedziała Ruby, patrząc na swojego puszystego towarzysza. Max szczeknął z aprobatą, merdając ogonem.
Razem zaczęli wspinać się po skalistej ścieżce prowadzącej na górę. Im wyżej się wspinali, tym chłodniejsze stawało się powietrze, a drzewa zaczęły się przerzedzać, ustępując miejsca skalistym klifom i trawiastym półkom. Ruby czuła, jak jej nogi stają się zmęczone, ale nie zamierzała się poddawać. To była jej przygoda i była zdeterminowana, aby znaleźć Ukrytą Dolinę.
Im wyżej się wspinali, tym silniejszy stawał się wiatr, a ciemne chmury pojawiły się nad głowami. Ruby poczuła się trochę zdenerwowana. Nigdy wcześniej nie była tak wysoko, a ścieżka stawała się coraz trudniejsza do śledzenia. Ale w samą porę Max zaczął szczekać podekscytowany. Ruby spojrzała w górę i zobaczyła małą jaskinię w niezdarnym boku góry.
"Może ta jaskinia prowadzi do Ukrytej Doliny!" pomyślała Ruby.
Ostrożnie podeszła do wejścia jaskini, a Max prowadził drogę. Jaskinia była ciemna i chłodna, ale Ruby się nie bała. Wyciągnęła z plecaka małą latarkę i świeciła do środka. Jaskinia wydawała się sięgać głęboko w górę góry.
"Zbadajmy to, Max," powiedziała Ruby, jej serce biło z ekscytacji.
Weszli do jaskini, a ich kroki odbijały się od kamiennych ścian. Im dalej szli, tym bardziej była pewna, że są na właściwej drodze. Nagle jaskinia otworzyła się w dużą komnatę, a tam, pośrodku komnaty, stało świecące kamienne łuk.
"Wow!" Ruby zawołała. "To musi być wejście do Ukrytej Doliny!"
Max szczeknął wesoło, merdając ogonem, gdy węszył wokół łuku. Ruby podeszła bliżej, jej serce biło z ekscytacji. Kamienny łuk migotał miękkim, magicznym światłem, a kiedy przeszła przez niego, poczuła, jak ciepły wiatr muskają ją.
Po drugiej stronie łuku Ruby zaniemówiła z zachwytu. Znalazła to. Znalazła Ukrytą Dolinę.
Dolina była piękniejsza niż cokolwiek, co kiedykolwiek sobie wyobrażała. Trawa była najzielonniejsza, jaką kiedykolwiek widziała, a dzikie kwiaty w każdym kolorze pokrywały ziemię. Wysokie, majestatyczne drzewa z srebrnymi liśćmi otaczały krawędzie doliny, a krystalicznie czysta rzeka płynęła przez środek, skrząc się w świetle słonecznym. W oddali Ruby mogła zobaczyć wodospad spadający z gór, wypełniający powietrze delikatnym, muzykalnym dźwiękiem.
"To magiczne," szepnęła Ruby, jej oczy były szerokie z zachwytu.
Max pobiegł naprzód, szczekając podekscytowany, gdy pluskał się w rzece. Ruby poszła za nim, jej serce było pełne radości. Udało jej się znalazła Ukrytą Dolinę!
Podczas eksploracji doliny Ruby odkryła jeszcze więcej cudów. Znalazła gaj drzew owocowych z złotymi jabłkami, które smakowały słodziej niż cokolwiek, co kiedykolwiek jadła. Zobaczyła motyle z skrzydłami, które migotały jak tęcze, oraz ptaki, które śpiewały tak piękne piosenki, że miała ochotę tańczyć. To naprawdę było magiczne miejsce.
Ale tak bardzo, jak Ruby kochała Ukrytą Dolinę, wiedziała, że nie może zostać na zawsze. Słońce zaczynało zachodzić i obiecała rodzicom, że wróci przed zmrokiem.
"Wrócę pewnego dnia," powiedziała Ruby do Maxa, gdy wracali do kamiennego łuku.
Kiedy przeszli przez łuk, magia doliny zdawała się zanikać, a znaleźli się z powrotem w jaskini. Ruby poczuła się trochę smutna, że musi zostawić dolinę, ale wiedziała, że zawsze będzie nosić wspomnienie swojej przygody w sercu.
Podróż w dół góry była łatwiejsza niż wspinaczka, a wkrótce Ruby i Max wrócili do lasu w pobliżu swojej wioski. Słońce zaczynało zachodzić, rzucając ciepłe, złote światło na drzewa.
Gdy dotarli do chatki, rodzice Ruby czekali na nią przy drzwiach.
"Czy znalazłaś Ukrytą Dolinę?" zapytała jej matka ze znającym uśmiechem.
Ruby skinęła głową, jej twarz promieniała radością. "Znalazłam! To było magiczne! Były złote jabłka, tęczowe motyle i wodospad! Było piękniej niż kiedykolwiek sobie wyobrażałam."
Jej ojciec zaśmiał się i potargał jej włosy. "Brzmi jak niezła przygoda, Ruby."
Tej nocy, gdy Ruby leżała w łóżku, myślała o wszystkich niesamowitych rzeczach, które widziała i robiła. Wyruszyła na prawdziwą przygodę, znalazła magiczną dolinę i odkryła, że świat jest pełen cudów i piękna. I wiedziała, że to dopiero początek wielu kolejnych przygód, które ją czekały.
Kiedy zasypiała, z Maxem zwiniętym u stóp łóżka, Ruby marzyła o Ukrytej Dolinie i wszystkich skarbach, które kryła. A w jej sercu wiedziała, że magia doliny zawsze będzie z nią, bez względu na to, dokąd zaprowadzi ją kolejna przygoda.
Koniec.
