Król Cieni I Zgubiony Kamień Gwiazdy W Krainie Wiecznej Nocy

Lena zawsze była ciekawskim dzieckiem. Uwielbiała odkrywać lasy za domem, udając, że prowadzą do magicznych krain pełnych przygód. Pewnego wieczoru, gdy słońce zniknęło za horyzontem, a gwiazdy zaczęły migotać, natknęła się na coś niezwykłego srebrne drzwi stojące samotnie na środku polany. Nie miały ścian, nie miały ramy, tylko błyszcząca powierzchnia, która odbijała światło księżyca jak tafla wody. Jej serce zabiło szybciej z podekscytowania, gdy wyciągnęła rękę i dotknęła klamki. W momencie, gdy jej palce dotknęły metalowego uchwytu, drzwi się otworzyły, ukazując wirującą tunel głębokich błękitów i purpur. Zanim mogła się cofnąć, nagły podmuch wiatru wciągnął ją do środka. Przewróciła się do przodu, wirując w powietrzu, i delikatnie wylądowała na miękkiej trawie. Lena usiadła i zaniemówiła. Nie była już w lesie koło swojego domu. Znalazła się w rozległym polu pod niebem wypełnionym świecącymi gwiazdami, mimo że nie było nocy. Drzewa błyszczały srebrnymi liśćmi, a ziemia mieniła się jakby pokryta drobnymi diamentami. Dziwne unoszące się latarnie dryfowały w powietrzu, rzucając miękkie światło na wszystko. Małe stworzenie z dużymi, jasnymi oczami i skrzydłami jak u ważki szybowało w jej stronę. Miał maleńkie ciało pokryte miękkim futrem, a jego skrzydła wydawały delikatny dźwięk brzęczenia. „Witaj w Evernight!" zaświergotało. „Evernight?" zapytała Lena, wstając. „Gdzie to jest?" Stworzenie zakręciło się w powietrzu. „Jesteś w królestwie, gdzie noc nigdy się nie kończy, ale nie jest ciemno. Zawsze lśni! Nazywam się Flicker. A ty kim jesteś?" „Jestem Lena. " Spojrzała z zachwytem wokół. „To miejsce jest piękne. " Flicker skinął głową. „Tak, ale jest w tarapatach. Starstone, który sprawia, że Evernight świeci, został skradziony, a bez niego światło zgaśnie, a ciemność weźmie górę. " Oczy Leny powiększyły się. „To brzmi strasznie! Kto to ukradł?" „Król Cieni," Flicker powiedział cicho. „Mieszka w Pustych Górach, daleko za Srebrnym Lasem. " Lena poczuła dreszcz ekscytacji. To było dokładnie takie jak przygody, o których zawsze marzyła. „Może mogę pomóc!" Flicker klasnął w swoje małe rączki. „To byłoby wspaniałe, ale podróż jest niebezpieczna. Będziesz musiała przekroczyć Rzekę Szeptów, rozwiązać zagadki Sfinksa Księżycowego i znaleźć sposób do zamku Króla Cieni. " Lena prostowała ramiona. „Zróbmy to. " Flicker poprowadził ją przez Srebrny Las, gdzie drzewa cicho brzęczały, jakby szepcząc sobie sekrety. Lena zauważyła, że kiedykolwiek dotknęła drzewa, świeciło jaśniej przez chwilę. „Dlaczego tak robią?" zapytała. „Czują dobroć," wyjaśnił Flicker. „Evernight to miejsce światła, a dobroć czyni je silniejszym. " Po przejściu, co wydawało się, jakby minęła godzina, dotarli do Rzeki Szeptów. Woda odbijała niebo idealnie, sprawiając, że wyglądała jak rzeka gwiazd. Jednak z jej powierzchni unosiły się niepokojące głosy, szepczące wątpliwości i lęki. „Nigdy ci się nie uda," szeptały głosy. „Zawróć teraz. Jesteś za mała, za słaba. " Lena dreszczowi. „Jak przejść?" Flicker wskazał na serię kamieni. „Szepty próbują cię przestraszyć. Jeśli uwierzysz w siebie, znikną. " Biorąc głęboki oddech, Lena stanęła na pierwszym kamieniu. Szepty stały się głośniejsze, ale skupiła się na swoim celu. „Jestem odważna," szepnęła do siebie. Z każdym krokiem szepty słabły, aż stały się tylko odległym szeptem. Gdy dotarła na drugi brzeg, uśmiechnęła się. „Udało mi się!" Flicker klasnął. „Doskonała robota! Teraz musimy zmierzyć się z Sfinksem Księżycowym. " Szli, aż dotarli do ogromnej kamiennej bramy. Pod nią siedziało majestatyczne stworzenie z ciałem lwa i twarzą mądrego starego sowy. Jego oczy lśniły jak księżyc. „Aby przejść, musisz rozwiązać moją zagadkę," powiedział Sfinks Księżycowy głębokim głosem. Oczyścił gardło i recytował „Nie mam nóg, ale biegnę, Nie mam płuc, ale oddycham, Nie mam ust, ale szepczę. Kim jestem?" Lena myślała intensywnie. Powtarzała zagadkę w myślach, rozważając każdy wskazówkę. „Biega bez nóg… oddycha bez płuc… szepcze bez ust…" Nagle się uśmiechnęła. „Wiatr!" Sfinks Księżycowy skinął głową. „Poprawnie. Możesz przejść. " Lena i Flicker pospieszyli przez bramę, w końcu docierając do Pustych Gór. Ciemny zamek unosił się na szczycie, otoczony wirującymi cieniami. „Jak dostaniemy się do środka?" zapytała Lena. Flicker wskazał na małe świecące stworzenia krążące wokół wejścia. „To są Świetliki. Boją się ciemności, ale kochają opowieści. " Lena miała pomysł. Usiedli na głazie i zaczęła opowiadać historię o swoim domu, o swoich przygodach w lesie, o czasie, gdy zbudowała domek na drzewie z przyjaciółmi. Świetliki zebrały się wokół, ich światła stawały się jaśniejsze. Gdy ich blask się nasilił, cienie przy wejściu osłabły, ukazując ukryte drzwi. Lena je pchnęła i weszli do środka. Zamek był zimny i ciemny, z długimi korytarzami skręcającymi w każdym kierunku. W centrum wielkiej sali, na podwyższeniu, leżał skradziony Starstone, słabo pulsujący światłem. Ale zanim Lena mogła do niego podejść, pojawiła się cień. Król Cieni. Jego postać była zrobiona z wirującej ciemności, z lśniącymi czerwonymi oczami. „Kto śmie wchodzić do mojego zamku?" ryknął. Lena wzięła głęboki oddech i krok naprzód. „Ja. Evernight potrzebuje Starstone z powrotem. " Król Cieni zaśmiał się. „A czemu miałbym ci go oddać?" Lena chwilę myślała. Wiedziała, że walki z nim nie zadziałają. Zamiast tego spróbowała czegoś innego. „Ponieważ światło i ciemność mają współistnieć," powiedziała. „Bez światła nie ma cienia, a bez cienia światło nie ma kontrastu. Nie musisz kraść Starstone, aby mieć miejsce w Evernight. " Król Cieni wahał się. „Uważasz, że należę do Evernight?" Lena skinęła głową. „Każdy ma tam swoje miejsce. Nawet cienie mogą być piękne, gdy tańczą w świetle. " Król Cieni przyjrzał się swojej wirującej postaci, a potem zamglonemu Starstone. Powoli go podniósł i podał Lenie. „Może… masz rację. " Gdy tylko Lena wzięła Starstone, rozbłysło on w olśniewającym świetle, wypełniając zamek ciepłem. Cienie zmiękły, harmonizując pokojowo z blaskiem. Flicker wiwatował. „Udało ci się, Lena!" Król Cieni uśmiechnął się lekko, zanim zniknął w powietrzu, jego ciemność nie była już groźna, ale delikatna, jak chłodny cień w słoneczny dzień. Lena i Flicker przywrócili Starstone na jego właściwe miejsce w sercu Evernight. Królestwo świeciło jaśniej niż kiedykolwiek, a drzewa, rzeki i latarnie wszystkie lśniły radośnie. W nagrodę władcy Evernight dali Lenie srebrny klucz. „To pozwoli ci wrócić, kiedy tylko zechcesz," powiedzieli. Lena im podziękowała i, rzucając ostatnie spojrzenie na piękny świecący świat, ponownie przeszła przez srebrne drzwi. Znalazła się z powrotem w lesie, słońce teraz wschodziło na niebie. Trzymając klucz w dłoni, uśmiechnęła się, wiedząc, że przygoda, przyjaźń i kreatywność zawsze będą ją prowadzić, niezależnie od tego, czy w Evernight, czy w jej własnym świecie. Od tego dnia, zawsze, gdy stawała w obliczu wyzwania, przypominała sobie lekcje, które się nauczyła Wierz w siebie, rozwiązuj problemy z dobrocią i kreatywnością oraz zawsze dostrzegaj piękno zarówno w świetle, jak i w cieniu.