Żyła kiedyś w cichej wiosce otoczonej wysokimi, szumiącymi drzewami mała dziewczynka o imieniu Sophie. Sophie miała sześć lat, jasnoniebieskie oczy i złote loki, które skakały, gdy biegała. Uwielbiała badać świat wokół siebie, ale najbardziej kochała historie o magii. Siedziała przy kominku, gdy jej babcia opowiadała jej opowieści o odległych krainach, zaczarowanych lasach i magicznych stworzeniach czekających na odkrycie.
To było dziwne. Bawiła się przy tym drzewie wiele razy, ale nigdy wcześniej nie zauważyła drzwi. Jej serce zabiło z ekscytacji. To musiał być początek przygody, dokładnie takiej, jak w opowieściach jej babci!
Bez wahania Sophie chwyciła klamkę i delikatnie pchnęła. Drzwi skrzypnęły, otwierając blaskujący szlak prowadzący głęboko do lasu. Drzewa za drzwiami były wyższe i wspanialsze niż jakiekolwiek, które kiedykolwiek widziała. Ich liście błyszczały, a powietrze pachniało słodko jak miód i kwiaty.
Sophie wzięła głęboki oddech i przeszła przez drzwi.
Po drugiej stronie Sophie znalazła się w najbardziej magicznym miejscu, jakie kiedykolwiek widziała. Las tętnił kolorami i światłem. Drzewa miały złote liście, które lśniły jak gwiazdy, a kwiaty świeciły w każdym odcieniu tęczy. Małe błyszczące motyle migały w powietrzu, a z głębi drzew dobiegał łagodny dźwięk muzyki.
„Wow…" Sophie wyszeptała, jej oczy były szerokie z zachwytu. „To miejsce jest magiczne!"
Właśnie gdy miała zrobić krok dalej, mały głos przerwał jej myśli. „Cześć, młoda poszukiwaczko przygód."
Sophie obróciła się i zaskoczona zobaczyła małą istotę unoszącą się w powietrzu. To była wróżka, nie większa niż dłoń Sophie. Wróżka miała delikatne skrzydła, które lśniły jak diamenty, a jej włosy błyszczały jak srebro.
„Kim jesteś?" Sophie zapytała, jej ekscytacja nie miała granic.
„Jestem Lila, strażniczką Zaczarowanego Lasu," powiedziała wróżka z przyjaznym uśmiechem. „A ty, Sophie, zostałaś wybrana do bardzo ważnej misji."
„Ja? Wybrana?" Serce Sophie biło z ekscytacji.
Lila skinęła głową. „Tak, masz dobre serce, a tego właśnie potrzebujemy. Widzisz, magia lasu zanika. Serce Lasu, magiczny kryształ, który utrzymuje wszystko przy życiu i w pięknie, straciło swoje światło. Bez niego las zwiędnie, a cała jego magia zniknie."
Sophie wstrzymała oddech. „To brzmi okropnie! Co mogę zrobić, żeby pomóc?"
„Musisz znaleźć Trzy Zaczarowane Kamienie," wyjaśniła Lila. „Te kamienie jeden czerwony, jeden niebieski i jeden zielony są ukryte głęboko w lesie. Tylko gdy zostaną umieszczone z powrotem w Sercu Lasu, magia zostanie przywrócona."
Sophie poczuła przypływ determinacji. To było jak w opowieściach, które opowiadała jej babcia, a teraz ona była bohaterką własnej historii! „Znajdę kamienie," powiedziała pewnie. „Gdzie mam zacząć?"
„Pierwszy kamień, czerwony, jest ukryty w Jaskini Echa," powiedziała Lila. „Ale uważaj, jaskinia jest strzeżona przez stworzenie znane jako Cień Bestii. Będziesz musiała być odważna."
Sophie skinęła głową. „Jestem gotowa."
Z Lila prowadzącą ją, Sophie wyruszyła na swoją magiczną misję. Gdy szły głębiej w las, drzewa stawały się coraz wyższe, a światło przygasało, rzucając długie cienie na ziemię. Serce Sophie biło szybciej, ale była zdeterminowana, by być odważna. Po długiej wędrówce dotarły do wejścia do Jaskini Echa. To był ciemny, wąski tunel, który znikał w zboczu wzgórza.
„Cień Bestii śpi wewnątrz," wyszeptała Lila. „Musimy być bardzo cicho."
Sophie stąpała na palcach do jaskini, trzymając w dłoni małą latarnię, którą dała jej Lila. Jaskinia była zimna i wilgotna, a ich kroki odbijały się od kamiennych ścian. Gdy wnikały głębiej w jaskinię, zauważyły coś świecącego w oddali. Tam, na piedestale, leżał czerwony zaczarowany kamień. Lśnił jak ogień, rzucając ciepłe światło w ciemności.
„Tam jest!" Sophie wyszeptała z ekscytacją.
Lecz w momencie, gdy zbliżyła się, aby chwycić kamień, niski pomruk rozległ się w jaskini. Sophie zamarła. Z cienia wyszło duże stworzenie. Miało świecące czerwone oczy i ostre pazury, a jego ciało wydawało się złożone z cieni.
„Cień Bestii!" Lila wciągnęła powietrze.
Serce Sophie biło w jej piersi, ale wzięła głęboki oddech i przypomniała sobie opowieści swojej babci. W bajkach bohaterowie zawsze stawiali czoła niebezpieczeństwu, ale nigdy się nie poddawali. „Muszę być odważna," Sophie wyszeptała do siebie.
Cień Bestii warknął i rzucił się w ich stronę, ale Sophie stanęła twardo. „Zatrzymaj się!" zawołała.
Ku jej zaskoczeniu, Cień Bestii zawahał się, jego świecące oczy zwęziły się, gdy ją badał.
„Nie zamierzam cię skrzywdzić," powiedziała Sophie, jej głos był pewny. „Przyszłam uratować las i przywrócić jego magię."
Na chwilę stworzenie stało bez ruchu. Potem powoli cofnęło się w cień, znikając z widoku.
Lila trzepotała skrzydłami w zdumieniu. „Zrobiłaś to, Sophie! Byłaś odważna, a teraz kamień jest twój!"
Sophie uśmiechnęła się, starannie podnosząc czerwony kamień. Był ciepły w dotyku, a ona mogła poczuć magię pulsującą w nim.
Z pierwszym kamieniem bezpiecznie w ręku, Sophie i Lila kontynuowały swoją podróż. Następnie udały się do Kryształowych Wodospadów, gdzie ukryty był niebieski zaczarowany kamień. Wodospad był zapierający dech w piersiach, woda spadała z wielkich wysokości, lśniąc w słońcu jak diamenty.
„Niebieski kamień jest ukryty za wodospadem," wyjaśniła Lila. „Ale jest wyzwanie, które musisz pokonać."
Gdy zbliżyły się do wodospadu, z powietrza zabrzmiał głos. „Aby znaleźć niebieski kamień, musisz rozwiązać moją zagadkę."
Sophie rozejrzała się, ale nikogo nie mogła zobaczyć. „Kto tam jest?" zapytała.
„Jestem duchem Kryształowych Wodospadów," odpowiedział głos. „Tylko mądrzy mogą przejść."
Sophie wzięła głęboki oddech. „Jestem gotowa."
Głos mówił. „Zawsze płynę, ale nigdy nie chodzę. Mam łoże, ale nigdy nie śpię. Czym jestem?"
Sophie zmarszczyła brwi i mocno się zastanowiła. Płynąć, ale nie chodzić? Łóżko, ale bez snu? Wtedy olśniło ją. „Rzeka!" wykrzyknęła. „Mówisz o rzece!"
Głos zaśmiał się. „Dobrze zrobione, młoda."
Wodospad zabłysnął, a ukryte drzwi pojawiły się za spadającą wodą. W środku, Sophie znalazła niebieski zaczarowany kamień, świecący jak ocean w słoneczny dzień.
„Jesteśmy prawie tam!" Lila zawołała. „Tylko jeden kamień do zdobycia!"
Ostatni kamień, zielony, był ukryty w Ogrodzie Szeptów, zaczarowanym ogrodzie pełnym mówiących roślin i magicznych stworzeń. Gdy weszły do ogrodu, Sophie usłyszała, jak rośliny szepczą do siebie, ich liście szeleszcząc tajemnicami.
„Zielony kamień jest ukryty między roślinami," powiedziała Lila. „Ale bądź ostrożna. Niektóre rośliny mogą próbować cię oszukać."
Sophie ostrożnie przeszła przez ogród, słuchając szeptów roślin. Niektóre z nich bełkotały nonsens, ale inne oferowały pomocne wskazówki. W końcu znalazła dużego, pięknego kwiatu o jasnzielonych płatkach, a w centrum kwiatu tkwił zielony zaczarowany kamień.
„Udało ci się, Sophie!" Lila zawołała. „Znalazłaś wszystkie trzy kamienie!"
Z wszystkimi trzema zaczarowanymi kamieniami w ręku, Sophie i Lila pośpieszyły z powrotem do serca lasu, gdzie stało Serce Lasu ogromne, pradawne drzewo. Gałęzie drzewa były wysokie i mocne, ale jego liście były matowe i blednące.
„Serce Lasu umiera," powiedziała smutno Lila. „Ale z trzema kamieniami możemy przywrócić jego magię."
Sophie starannie umieściła czerwony, niebieski i zielony kamień w zagłębieniu drzewa. Gdy to zrobiła, z drzewa wybuchło wspaniałe światło, rozprzestrzeniając się po całym lesie. Drzewa zajaśniały nowym życiem, kwiaty zakwitły jaśniej niż kiedykolwiek, a powietrze wypełnił dźwięk muzyki i śmiechu.
„Magia została przywrócona!" Lila zawołała. „Udało ci się, Sophie!"
Sophie promieniała dumą. Uczestniczyła w magicznej przygodzie, stawiła czoła wyzwaniom i uratowała las. „Nie mogłam tego zrobić bez ciebie, Lila," powiedziała Sophie.
Gdy słońce zaczęło zachodzić, Sophie wiedziała, że nadszedł czas, aby wrócić do domu. Pożegnała się z Lilą i obiecała, że pewnego dnia odwiedzi Zaczarowany Las ponownie. Kiedy przeszła przez małe drzwi, znalazła się na skraju swojej wioski, las łagodnie świecił za nią.
Sophie uśmiechnęła się, wędrując z powrotem do domu. Odkryła magię lasu, ale co ważniejsze, odkryła magię w sobie magię odwagi, dobroci i wiary w to, co niemożliwe.
I tak Sophie wróciła do domu, jej serce było pełne zdumienia i magii, wiedząc, że świat jest pełen przygód tylko czekających na odkrycie.
Koniec.
